"İnsanlar seni olabildiğince eleştirecek genç adam sakın korkma. Geri bir adım bile atma, bu seni yanıltmasın attığın adımların sorumluluğu da seni yormasın." diyorlar. Haklılar. Kültürümüzden mi diye sorgulayanlar var fakat bunu kabul etmiyorum. Bunun nihavendi, "İnsan olmanın mayasını gerektiği gibi yoğuramadığımızdan eleştirmek ile yermek bizler için aynı kapıya çıkıyor" düşüncesindeyim. Birinin sitemi eleştirisi bir diğerini yermemeli acıtmamalı, dilin güzelliği ve samimi bir niyet ile açılacak tüm kapıların çiçekler açtıracak olduğuna inanıyorum..

      Elbette ki yaşam denen bu kavga da insanlar insanların üzerine gelecek içlerindeki sözüm ona kalplerindeki ruhlarındaki hastalıkları kamufle edecek sözler savurarak insanlık emsali dar pencerelerinden bakacak ve yoracaklar. Fakat hatırla küçüğüm, zor dediklerini geçmez bitmez olmaz dediklerini hatırla. Ve daima kalsın saklında, evrenin sanatkârı bir bir inşirah yağmurunu yağdırdı ve omuzlarındaki yükü hafifletti. Şimdi, *Aman durma koş! Koşmaya kalbini pak tutmaya devam et. Duran paslanır çalışan daima misvak olur gittiği yeri aydınlatır.*

       Sükut ile yaslan ruhuna küçüğüm, anlaşılmanın verdiği onur ve kendin ile kalıp paylaşmayı öğrenmekten öğretmekten sakın ola vazgeçme. Kırılan ruhun ve kalbin için sen ki bir onarıcısın bunu ustalıkla onarmayı müdafaa saymalısın. Bu bir öğüt bu bir telkin değil, içine bir bakış bir nakış motif olsun. Yorucu gürültünün zihninden gitmesi ve kalbinin daima duru kalması dileğiyle, Sevgiler..