Çoğumuz gerçekten yaşamayı bilmiyoruz çünkü yaşamın felsefesini bilmiyoruz…
Kimimiz yaşamın para pul sahibi olmak, kimimiz ün nam sahibi olmak gibi şeyler olarak düşünüyoruz. Kimimiz de gece gündüz çalışmak gibi bir mantıkla değerlendiriyoruz… Tek başına hiç birisi değil ama hepsinden bir parça var ama yine de kime göre neye göre mantığı bu konuda çok önemli.
Zaman zaman söylediğim gibi, yaşamak öğrenilen bir felsefe. Bu felsefeyi bilmiyorsak ne yediğimiz yemekten ne içtiğimiz sudan ne aşktan ne de sevişmekten tat alabiliriz.
Yaşama felsefesi çok geniş bir felsefe. Kardeşlik, barış, dostluk, eşitlik gibi ögeleri de içine alır. mesela emek, emeğimizin hakkını almak başkalarının haklarına saygı göstermek ve de temel hak ve hürriyetlere saygı göstermek, paylaşmak. Herkes bilir zaman zaman birbirimize ironik olarak yaşamayı bilmiyorsun ya da yaşamayı biliyorsun gibi laflar ederiz.
Bu konuda standart şeyler söylemek dünyada hiç yalan söylemeyen kimse yoktur bilmek lazım çünkü birileri için önemli olan başkaları için önemli olmayabilir. Bu konuda uzman olduğunu sandığımız kimseler bile bu konuda ilgisiz olabilirler.
Benim yaşam felsefem beni mutlu eden şeylerdir. Sıkıntılarımı azaltan ayrıca keyif veren şeylerdir. Hiçbir zaman tüm sorunlarımız çözüme kavuşmayacaktır bunu bilmek lazım. Çoğu sorunlarımızı zamana bırakmalıyız çünkü zaman en iyi sorun çözücüdür.
Beni en büyük dertlerimden zaman kurtarmıştır. Şunu söyleyeyim ki benim kültürel sınırlarım bu konuyu tam olarak anlatmaya yetmez. Okumak, araştırmak, konuyu düşünmek lazım çünkü boş çuval ayakta durmaz.
Yaşamımın on beş yılını panik ataklarım yedi… Herkesin bilmesinde fayda var bir şeyin sayısı arttıkça değeri düşer. Yalan söylemek, hilebazlık yapmak, insanları incitmek, sömürmek güzel yaşamaktan değildir. Köylüm İbrahim Amca bana yalan söylenmeden yaşanmaz, herkes yalan söyler derdi. İbrahim Amca’nın yaşam felsefesi böyleydi.
Ruslar kiliseye gittikleri zaman tanrıdan diledikleri güzel şeyleri çarlardan da dilermişler, o çarlar Rus halkını tam üç yüz yıl ezmişler. Bu da bir hayat felsefesi yani iyiliğin olmadığı gibi kötülüğün de ölçüsü yoktur.
Hırs, öfke, kıskançlık, düşmanlık insanı çürüttüğü gibi toplumları da çürütür. Bir araştırmanın sonuçlarına göre dünyanın en mutlu halkı İsveç, Norveç’miş. Kişi başına düşen gelir 50 bin dolarmış. İnsanlar birbirlerine asla yalan söylemezmişler, herkesin herkese güveni tammış…