Tuncer Altunbulak

Tuncer Altunbulak

OKURLARIMA ATFEN

OKURLARIMA ATFEN

Bugün benim için çok önemli bir gündür uzun bir süreden beri çokça duymak istediğim sözleri duydum. 
Gebze meydanında dolaşırken iki güzel hanım yanıma yaklaştı büyük bir heyecanla yazılarınızı severek okuyoruz dediler. 
Çok sevindim ve çok mutlu oldum insan olmamızın nedenlerinde biri de insanlara yararlı olmak onları sevindirmek ve dertlerine ortak olmaktır. İyilik ve güzellik hem yapanı hem de yapılanı sevindirir bu sözler benim ödülüm ve emeğimin karşılıklarıdır.
Kendime yazar demem, ama bir yazar için böylesi sözlerden daha büyük bir ödül olamaz… 
Yazarın ödülünü halkı verir bunu da yazarın eserlerini okuyarak yaparlar. Birilerinin verdiği ödül, ödül olmaz bu iki güzel hanımın övgülerinin sırrı sevgili annemmiş. Anneme olan sevgim hürmetimmiş yazdığım yazılarda annemi anlatmama hayran oluyorlarmış. 
Türkiye halkı buna çok önem verir bu gün bu ülke ayaktaysa halkın çoğunluğunun analarına ailelerine ve yaşlılarına gösterdikleri saygıdan, hürmettendir. 
Kendimi iyi hissetmemin sebeplerinden biride anneme olan bağlılığım ve hürmetimdir… Ben aklımın değil ruhumun ve gönlümün peşine giden biriyim rahmetli sert mizaçlı bir kadındı. Oturmasına, kalkmasını kiminle nereye kadar ve ne konuşması gerektiğini bilirdi. Annem olmasının yanında can yoldaşım, sırdaşım, yoldaşımdı da o ser verip sır vermeyen asaletli kadınlardandı yani o benim gösterdiğim hürmeti çok fazlasıyla hak ediyordu.
Çocukluğum yaşlı kadınların arasında geçti babaannemden dolayı bu gün ki kadınlar hakkındaki gözlemlerimi o yaşlı kadınlar oluşturdu gençliklerinde anlattıkları haytalıkları birbirlerine anlatır. 
Gülerdiler neler neler söylemiyordular ki o insanlardan hayatta kalanlar falan varsa yüz yaşında filandırlar ölmüş olanlara rahmet yaşayanlar varsa onlara da sağlık ve afiyet diliyorum.
Hiç unutmam annem gurbette olan babama bir gün şöyle bir mektup yazdırmıştı ;
Bana On altı yaşındaydım sanırım mevsim kış, kara kıştı 1968 falandı iki aydır kar hiç durmadan yağıyor dışarı çıkamıyoruz evimiz kar altın da kaldı komşularla da görüşemiyoruz üç metreye ulaştı karın yüksekliği bu kardan ve tipiden dolayı ineklere su içiremedik. Aklımdayken söyleyeyim  hayvanların alafıda çok azaldı. Seni üzmek istemem ama bu kar bir ay daha böyle yağarsa evimiz başımıza çöker. Çünkü dışarı çıkıp evin üstündeki karıda temizleyemiyoruz üzüleceksin ama gerçekten paraya ihtiyacımız var çünkü peynirimiz, yağımız, unumuz ve çayımız, şekerimiz epey azaldı bahar çabuk gelsin diye dua ediyoruz. Ha az daha unutuyordum tezeğimizde azaldı iki kalak tezek var yok sobayı az yaktığımız için evimiz çok soğuk oluyor zamanın çoğunu yatakta geçiriyoruz ufak tefek ihtiyaçlarımızı babam Hanak’tan gönderiyor kar bu yardımı da kesti Hanak dediğim yer Ardahan ilinin bir kanasıdır benim olduğum köy bir dağ köyüdür ismi Vardosan’dır. Bu ismi Ruslar karsı işgal ettiği zaman vermişler bundan kırk elli yıl önce babama yazdığım mektuptan bir bölümdür bu yazı anneme gelince ülkemizdeki milyonlarca mutsuz, umutsuz ve yoksunluk içindeki kadınlardan sadece biridir kadınlar göldür, erkekler su. Başka bir dünyanın kadınlarından ünlü mankenlerden Adriana Lima demiş ki ‘’ senin için ağlayamam rimellerim çok pahalı ‘’ ?  
 

Bu yazı toplam 1123 defa okunmuştur
Önceki ve Sonraki Yazılar
YAZIYA YORUM KAT
UYARI: Küfür, hakaret, rencide edici cümleler veya imalar, inançlara saldırı içeren, imla kuralları ile yazılmamış,
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.
Tuncer Altunbulak Arşivi