"Ne yaptınızsa kendi ellerinizle yaptınız." İnsan koca bir yaşam içerisinde var olayım derken, hırsına yenik düşerek açıyor her bir izi. Oysa insan en büyük zararı kendi elleriyle kendine verdiğini görmekten aciz kalıyor. Halbudur ki evrenin bomerangı çok adildir. Bir kelime döner dolanır belki çoğu kez hırpalanır lakin sahibini bulmadan, sahibine sadık kelime manasını yaşatmadan asla pes etmez. Öğretilmiyor değil mi? İnsan kalabilmek, insan olabilmek, insanca davranabilmek ve insan gibi saygı duyup tevazu gösterebilmek hiçbirimizin defterine yazdırılarak öğretilmiyor değil mi? Haydi sitem edelim şikâyet edelim ve alabildiğine kin güdelim! Peki ya kime ? Öğretene mi ?
      Defalarca yazdırılan hangi formülü ezberledikki biz. Genel de işimize geleni yapmayı ruhumuza denk bildik. Oysa, dünyaya gözümüzü açtığımız ilk andan öğrenmeye başladık bunları. Ne gördüysek onu götürdük kabaca. Sonra kiminin işlerine gelmediği takdirde, bazı düşüncelerin eleştirilerin nasıl susturulduğunu nasıl bastırıldığını ve nasıl görmezden gelindiğini öğrendik. Hiç bakmadık ama o yaş kaçtı bu yaş kaç oldu da aynı haybedenlik ile yol-yollar aldık. Velev ki işimize geldi, kıymetsizliğin adı oldu mu saygısızlık. Bastırılan, susturulan duygu ve düşüncelerinde adı oldu mu sevgisizlik. Nankörlüğün de adı oldu mu kara kedi. Hiç dönüp bakmak işimize gelmedi bir türlü yahu. Afilli kör gözlüğümüzü taktık mı, dünyalar bizim oluverdi ki koca Okyanusların içinden geçti heybemiz. Ama oralarda bir yerde bir ekmeğin küfünü şükür bilen ile bir ekmeğin tazesini seçeni sözüm ona insanlığımız ile aynı görmeyi yeğleyemedik.         
      Hoppala.. nereden çıktı bu şimdi değil mi? Biz bunu biliyoruz zaten, defaatle gördük. Oda insan, oda insan. Oysa yukarı bakan burundan utanmadan savurduk bunları. Kalbimizden geçen ve ağzımızdan çıkan ile o kadar çok ve o kadar çok çekişmeli anılarımız olduki. Utanç duygumuzun da yerini kibir aldı, oysa paylaşabilmenin erdeminden geçseydi insanlık, belki de bu gökyüzü herbirimizin sırtını sıcak bir ana kucağından farksız kılmadan yaşatırdı her sonbaharı ..