"O" var mı ? 

Nedir bu "O" ? Kime göre neye göre peyda olur zihnimiz de ? O denen niteleme, aşk mı başarı mı para mı vefa mı insanlığa muhtaç olmak mı insan olabilmenin levellerinden bir basamak mı yahut bulamadığımız büyüdükçe hapsettiğiniz o içten temiz yanınız mı nedir hangisidir ? 

Haydi bakalım nelermiş neler zihne gelebilirmiş. 

    Kaçıncı kader sonra, ruhundaki zehirin esiri olmayı yeğledi zihin. Bir sonbahar esintisin de sürüdeki son Kelebeğin Etkisi miydi ? Geleceği geçmişe ona/buna/sana/ sığındırılan kelebek nasıl gelmeliydi, nasıl gelmeliydi ruhun da üstesinden? Gündüz kaybolan gece uyanan bir yarasayı Kelebek nasıl anlayabilsin öyle değil mi? Şimdiye geçmişi geleceği bir arada yaşayan kelebek, yarasaya gece olunca yaşamının bitiyor olduğunu anlatsa zira ne değişirdi? -Belki de öğrenilmiş çaresizlik değil öğrenilmiş güçlük gerekliydi. Lakin bize nüksetmiş duyguya esir olmak işimize mi geliyordu tartışılır. 

   Öğrenilmiş çaresizliğin de hükmü dolaşır hücrelerimiz de isteyelim istemeyelim. Evvel zamandan beri bizleri sardığının farkında olmadığımız çoğu kodlamalar listemizde 1.sıra da yer alıyor üstelik. Bir selam ki gönderenin zihnini yakıyor bunlar, belki de kalbine bir zil çalıyor bu yollar. Çalsın, çalsın zira hak ediyorsa kalbini öyle bir zil çalsın ki zihin uyansın.

Kara kedi görünce değil kararmış kalp görünce yolsun saçını şu bezirgan insanoğlu. Ufukta inanç adında topladığınız kaç saatte umudunuz ve kaç gerçek cesaretiniz kaldı haydi yoklayın ceplerinizi. 

   Az sulu rakı gibidir denilen bu kentin inancı öz olsun öyle değil mi ? Çalıp çıkmayın vitrinlerden umudu öyle rahatlığınız için yormayın, sorgulamayı olduğu gibi olması gerektiği gibi bırakın, kalsın üstü siz de kalsın ama lütfen yormayın. İnsanların hanesine kâbesine bir tahrip daha yaratmayın. İklimin Mevsimi olmak varken, sabah Ayaz akşam kış öğlen yaz olmayın. Güzel olanı yıkıp yermek için dünyaya gelmediğinizi, güzel olan bir fidanı güzel büyütmek gibi bir amacınız ile varolun ve varlığınızı ölümsüz kılın.

Zira ölümsüzlüğün iksirinin koşmaktan yorulmaktan kanamalardan sonra tekrar ve tekrar kalkmaktan ileri geldiğini asla unutmamalı şu cimri zihnimiz. Bizler ki yeri geldi, niyeti güzeli kitmi beşerin çizgisinden hedefinden övünç duyamayan hasarın çocukları olmayı kabullendik. Bizden 1 adım ileri atanı taştladık, 1 adım geri de kalana zehri bal çaldık. Kabukları çürümüş içi karanlık olan bir cevizin dahi yaprakları bir aşkı körükleyip fayda sunmaya devam hakka, bazılarımız bütünün bir payı olduğunu unutup bencilliği tab bildi bertaraf yarınlarına.

  Yarının bugünün selamından esmediği günü de yoktur oysa..