Şafak sökecek güneş doğacak ve doğan güneş dur artık gün senin günündür diyecek elbet. Kabulün şükrü cenk edecek umut yurdumu. Çocuklar gibi koşacağım kısrak sokaklarda, gülsarı gelecek ve dört nala koşacağız fikri hür vicdanı hür inanç sokaklarında. Çılgınlar gibi koşacak çocuklar gibi mutluluktan ağlayacağız sonra diyeceğiz ki, "Dayan gökyüzüm, çehrende hilal dolaşır. Nazlı yarınların beklediği çocuktur umudum, tut ellerinden körpe yanım sızlanır. Sen, sen olda umudun rahiyasından içelim hayat denen kadehi, gelen gün giden günden paktır, kalbin tutsun mabedini."
Satır satır dizilir bir bir aynalar, yolu da inançtan gelir ve ileridir diyen sesimdir beni zihnimin hücresinden alıkoyar.
       Kime sorsam bocalar. Kavganın adı umuttur dediğim sokaklar da rahmanın ol dediği yollardan ışık saçar. Kılavuzun niyetindir diyen lambalar, bir serzeniş içerisindeki is de saklı yolun emsali oluverir bendimizi yakalar. Yıkık dökük virane olmuşluğun kabullenişinde kalp çarklarını bozan yoranlaradır sitemim, oysa üç günlük ömrün bilmem kaçıncı gecesi geminde vuku bulmaz bu bilinmezliğin. Bazı zaman bilelin kara, bilmeyenin kararmaya başlayan zihnindeki sokakların darlığından nefes alamayan umut bahçesi, şimdiler mavi göğün altında bir umuttur türküsüyle yakar tutuşturur gençliğini. Yaşı küçük kalbi büyük olanadır hayranlığım, yaşam denen kavgada güzel insanların birbirine tuttuğu o aynanın bendi bütünlüğünde kaldı o güzel yanım.
       Kabulün şükrü sarar şu zamanda ana yurdum olan kalbi inancımı, o günlerin hasretinde kalan körpe yanımın umudu sarar dört bir yanımı. Su olur akar, taş olur oynar, el olur susar bilir haddini, ıslak sokaklar rahmetin aynasıdır kulun sinesinde edilen dua oynatır alemi cihanhanei..