Yaşamı sırtlayan kararlılık, insanı çok savurmaz. Hele ki, belli bir duruşu olanları. Ama, kararlılık, herkesi güçlü kılar.

İşte, o güçten korktukları için yaktılar...

Yaktıkları, aslında çağdaş bir ülkenin gelecek umuduydu. Toplumun gericileştirilmesine karşı bilinç yaymaya çalışanların ortadan kaldırılmasıyla bunun yolu açılacaktı. Meseleye bu pencereden bakanlar bir an önce ateşe benzin döküyor ve ülke topraklarında gericiliğin hakimiyetinin kalıcı olmasını istiyordu.

Sonuç, başarılı olmadıklarını söyletmiyor.

Yakarak, yıkarak toplumu sindirme politikası tuttu. Üstüne bir de kolluk kuvvetleri eliyle oluşturulan baskıcı atmosfer eklenince, yakılanların düşüncesini dillendirmek bile korkulur bir hal aldı. Bu korku, topluma yaygın olarak sindi ve herkes kendi işine bakmanın yolunu aradı.

Ama, gerçeğin bu olmadığını bilenler susmadı, yılmadı ve kararlılıklarını sürdürdü. Yakılarak katledilen insanlarımızın bıraktığı yerden aydınlanma mücadelesini sürdürdü.

Sivas'ın Madımak Oteli'nde 2 Temmuz 1993'te katledilenler, işte sırf bu yüzden bir daha asla yakılamayacak.

Bir daha asla gericileştirmeye boyun eğen toplum yaratılamayacak...

Halkını soyanlar, bir daha asla cesaret edemeyecek.

Halkına zulmedenler, bir daha asla o güce erişemeyecek.

Çünkü, cin şişeden çıktı. Bayrağı devralan anlayış, aydınlanma sürecini mutlaka tamamlayacak.

İşte, bu yüzden bir daha yanmayacaklar.

Şair diyor ki;

''Sen yanmasan, ben yanmasam

Nasıl çıkar karanlıklar, aydınlığa.........''

Zulme ve karanlığa asırlardır boyun eğmeyen anlayış, öylesi kararlı ki yansa da, yakılsa da zafere ulaşacak.

Yakanların yaklaşımı ise tarihin çöplüğündeki yerini alacak.

CAN'larımızı anarken dilime düştü, paylaşmam gerek.

''Biz, bize yetmeyiz,

Bize yeni CAN'lar gerekir,

CAN dediler yakılırken bile,

Yürek acısı bırakan yine CAN'lar oldu

CAN'ımız

Hırsızlığa, uğursuzluğa, zulme, sömürüye siper olsun.''

Bir daha yanmayacaklar,

Bir daha yakamayacaklar...