Hiç kolay değil,

Yazarken bile zorlanır insan,

Ama veda zamanının gelmesi de bir gerçek…

Oldukça uzun bir süredir bu sütunlarda ülke ve kent gündemine ilişkin görüşlerimi sizlerle paylaştım. Olumlu ve olumsuz çok sayıda tepki aldım. Bu tepkileri olgunlukla karşıladım, çünkü nasıl ben herkes gibi düşünmek zorunda değilsem, herkes de benim gibi düşünmek zorunda değil.

Yazılarımda, hiçbir zaman siyasal görüşümü gizlemedim. Emekten yana olduğumu, emekçilerin kurtuluşunun kapitalist düzende olmayacağını savunduğumu, ülkemin ve insanının kurtuluşunun sosyalizmde olacağına yönelik görüşümü herkes gayet iyi biliyor.

Ama, söz konusu görüşümü öne çıkarıp gereksiz eleştiriler de yapmadım. Kırdıklarım ya da üzdüklerim olmuş olabilir. O durumda yazılarıma ve bana gönül koyanları da ‘’iş kazası’’ kurbanı diye tanımlıyorum.

Çünkü, takdir edersiniz ki, biz gazeteciler, hiç de kolay olmayan bir kulvarda yürüyoruz. Yazacak ve eleştirecek binlerce konu var. Ama, her yazınızda bir eksikliğe dikkat çekerken, hergün yüzyüze baktığınız insanları da eleştirmek durumundasınız. İşte, kırılmalar, gücenmeler, gönül koymalar ve hatta tehditler o noktada başlıyor. Bazen, bu değişimin önünü almakta zorlanıyorsunuz.

Ancak, yapacak çok şeyiniz de yok. Çünkü, işiniz yazmak ve ‘’bugün yazmam’’ demek hiç de ahlaki değil.

Bugün çok uzatmayacağım…

Gazetedeki yolculuğumuz sırasında, başta yayın yönetmenimiz İsmail Kadı olmak üzere bana ve yazılarıma katlanan tüm çalışanlara teşekkürlerimi, okur statüsünde benimle buluşan Gebze halkına da sevgi ve saygılarımı sunuyorum.

Yaşam, ileride birgün belki başka bir noktada bizleri yeniden buluşturur. O yüzden, hoş sada bırakarak ayrılmış olmayı tercih ederim.

Hoş görünüze ve desteklerinize binlerce teşekkür…