Soma’da öldürdük.

Tomayla öldürdük

Trafikte öldürdük.

Çocukları öldürdük.

Kadınları öldürdük.

Ağaçları öldürdük.

Doğal kaynakları öldürdük.

Doğayı öldürdük…

Saydıklarım zaten öldüler…

Saymadıklarımı da öldürdük.

Bunca ölümüzü nereye goyacağımızı şaşırdık. Ben katilim, sizler katilsiniz diye bağırmak istiyorum, yüreğim dayanmıyor… Haksızlık mı yaparım diye çekiniyorum.

Bir gün hepimiz yaptıklarımızdan pişman olacağız ama iş işten geçmiş olacak…

Şehirlerimizin ciğerlerinin ortasına yol goduk, köprü goduk, beton goduk, gaz goduk… Nefes alamaz olduk.

Anılarımız vardı, birlikte andığımız.

Öykülerimiz vardı, birlikte yaşadığımız…

Parklarda gezilerimiz vardı, el ele yürek yüreğe değen… Türkülerimiz vardı, hep birlikte söylenen…

Velhasıl güzelim her şeyimiz vardı…

Her şeyimize her şeyi goduk…

                Sen gidersen gurbetlere

                Beni buralarda goma

                Götür beni gurbetine

                Beni sana hasret goma

Egeli genç kız bilmez ki artık bu türküler yok… “Goma” diye bağıran türküler bile şimdilerde “Koyma” diye bağırıyor…

Bize ne oldu?