Bugün günlerden pazartesi bizim için haftanın başıyla sonu arasında çok fark yok.

Çünkü, hergün çalışan insan için tatil mevhumu olmaz.

Sokak çocukları bile haftada bir gün kendilerine tatil veriyor.

Bugün ki kaleme aldığım yazı çok mu ağır diye kendi kendimi sorguladım.

Herkesin gözü önünde dilencilik yapan çok sayıda sokaklarımızda çocuk var.

Kiminin elinde mendil, bazılarının elinde kalem bir kısmının elinde ise hiç birşey yok.

Hayat onlar için sokak demektir.

Çünkü topladıkları üç beş kuruş onları hayata bağlıyor.

Sokak onların umudu ve herşeyi...

Cumartesi günü Tatlıkuyu’da bir fırının önünde üç çocukla karşılaştım.

Ayaklarında terlik ve çorapları yoktu.

Fırına giren çıkan insanları gözetliyorlar.

Onlarda artık insan sarrafı olmuşlar.

Öyle her önüne gelene el uzatmıyorlar.

Kime el uzatacaklarını elde etmiş oldukları deneylere göre belirliyorlar.

Geçtiğimiz haftabaşında gazete çalışanlarından bir öneri geldi;

Darıca’da Suriye’li öğrencilerin öğrenim gördüğü okul yöneticileriyle bir röportaj yapalım dedik.

Okul yönetimi Kaymakamlıktan izin almadan bu işin olamayacağını söyledi.

Bir dilekçe ile kaymakamlığa başvuruda bulunduk.

Aynı gün talebimiz kabul edildi.

Cuma Günü Yazı İşleri Müdürümüz Meral Erdoğan ile genç Gazeteci arkadaşımız Erhan Kar okul yöneticileri ile önemli bir görüşme yaptı.

Şuanda okulda 600 öğrenci öğrenim görüyor.

Okula Gebze’den Çayırova’dan Suriyeli öğrenciler gidiyor.

Eğitim gören çocukların aileleri başka şehirlerde iş bulunca çocukları alıp götürüyorlar.

Bu okulda ki öğrencilere üçü Türkçe öğretmeni olmak üzere 27 Suriyeli öğretmen ders veriyor.

Suriyeli öğretmenlerin ücretlerini UNİCEF veriyor.

Türkçe öğrentmenlerinin maaşlarını ise Halk Eğitim Müdürlüğü karşılıyor.

Hergün pek çoğumuz sokakta, iş yerinde, trafik noktalarında karşılaştığımız bu çocuklar eğitim öğretimden yoksun bir şekilde büyüyor.

Gelecekte bu çocukların her hangi bir suç örgütüne dahil olamaması için bugünden önlem almak hepimizin görevi...!