Güzel bir sonbahar sabahı, günlerden Pazar, telaş içerisinde koşuşturan Atatürk sevgisi…

Bugün 11 Kasım. 75 yıl O’nsuz geçti.

Uzun yıllar, 10 Kasım’lar hep böyle anıldı.

Hiç unutmam, ilkokulda 10 Kasım, kara bir perde üzerine yansıtılmış, sarı spot ışık, al bayrak yanında kasımpatılar konması, şiirler, içeriği anlaşılamayan gözyaşları, söylevler, söylevler…..

Siyah başlıkla çıkan gazeteler,  ulusal yas nedeniyle radyolarda, televizyonlarda, gazetelerde özel yayınlar…

Az düşündüren, akla ziyan yazılar.

Can sıkıcı, cahilce övgüler…

Anlamsız ifadeler…

İçerisi boşaltılmış sözcükler….

Yıllar yılı böyle geçti 10 Kasımlar…

Bugün her tarafta Atatürk soluyoruz.

Bütün yasaklara, engellemelere rağmen.

Atatürk’ün adı, devlet katlarında her gün bir yerden silinirken, toplumun kalbinde daha derinlere kazınıyor.

Mustafa Kemal, her kuşakla birlikte yeniden diriliyor.

21. yüzyılda, 20. Yüzyıl tarihini yazanlar, geçmiş dönemin Dünya liderlerini sıralarken, bir elin parmağını geçmeyecek kadar isimden söz ediyor.

Bu isimlerden biri hiç kuşkusuz Atatürk olduğu gerçeği var.

Bu  anlamda 10 Kasımlar Atatürk’ün ölüm günü olmaktan çok, O’nun ölümsüzlüğünün altının çizildiği gündür.

Yaşadığı koşulların zorluğunu göz önünde bulundurursak, içinde ekonomiden, demokrasiye kadar uzanan kurumlar üretmeye, bilim, eğitim, sanat alanındaki başarılara imza atmak herkesin başaracağı işler değil.

Atatürk’ü aşacağını düşünenler, önce O’nun yaptığı yeniliklere ulaşabilmeli.

Öyle ki Atatürk’ün yaptıklarını yıkmak bile, bazılarının yıllarını aldı.

Atatürk’ü gerçek anlamda anmak ve anlamak, O’nun eserlerine sahip çıkmakla, aynı zamanda  daha ileriye taşımakla mümkündür.

İçinde bulunduğumuz şartlar ne olursa olsun, bunun için uğraş sarfetmeliyiz.

Mazeret değil, çözüm odaklı olmalıyız.

“Hiçbir mazeret, başarının yerini tutmaz”