Metal ve otomotiv sektörü işçileri, geçen yıl Mayıs ayında ülkenin dört bir yanında Türk Metal Sendikası’na başkaldırmış, Bursa, Kocaeli ve Eskişehir’dekiler başta olmak üzere örgütlü oldukları fabrikalarda eylemler yapıp, hak arayışına girmişlerdi.

Eylemler sonucu, çok sayıda fabrikada işçilerin örgütlü olduğu sendikalar değişmiş, bir bölümünde işçiler ek ücret taleplerini kabul ettirmiş ve toplusözleşme metninde olmayan ücretsiz fazla mesai uygulamasının kaldırılmasını sağlamıştı.

Sonrasında, süreç normale döner gibi olmuş, işyerlerinde iş barışı sağlanmış gibi göründü ama bazı işyerlerinde, dönemsel mücadeleye öncülük eden işçilerin iş akdi feshedilmişti.

Şimdilerde, metal işçilerinin ortak mücadele kararı öne çıkıyor.

Nasıl oluyor demeyin, oldu işte…

Birleşik Metal-İş Sendikası üyesi Sarkuysan işçileri, ek zam talebi için yürüyüşler yapıyor. İşyerinde fazla mesailer kaldırıldı.

Cengiz Makine işçilerine de mesailer kaldırdı. İşçilerin bu kazanımı, zaman zaman üretimi bir saat süreyle durdurarak sağlandı.

Federal Mogul’da ise işçiler ek zam talebini eylemlerle dile getiriyor…

Bu eylemlilikler çoğalır, diğer fabrikalara sıçra ve de sonuç alınır mı ?

Orasını bilemiyorum, ama sessiz kalmayacaklarına ve işkolunda artık hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağına garanti veririm.

İş kolunda ek zam talebiyle yapılan eylemler yayılırken, henüz eyleme geçmeyen

fabrikalarda ise huzursuzluk olduğu biliniyor.

Düşünsenize, Federal Mogul’da, asgari ücrete gelen zammın ardından işe yeni giren işçi ile 6 yıllık işçinin saat ücreti denkleşiyor.

Buna karşın, işçiler ek zam talebi kartını açıyor ve amirleri aracılığıyla patrona iletiyor. Ama, karşılığında, fabrikada çalışan 80 kadar işçi kapsam dışına çıkarılıyor ve bu işçilerin ücretine 500-1000 lira arasında değişen oranlarda artış yapıyor.

Hal böyleyken, Türk Metal yöneticileri, işçilerin görüşme taleplerini reddediyor. İşçilere de artık tek bir yol kalıyor, direniş eylemleri örgütlemek.

Sendika mı ?

İşçilerin çoğu ve dışarıdan gözleyenler soruyor, ‘’Sendika ne işe yarar ?’’

Sendika harekete geçmeyince, ‘canımıza tak etti’ diyen işçiler, kendi sorununu, bildik yöntemlerle çözmeye çalışıyor.

Çünkü,ne zaman bir sorun yaşayıp sendikacılara iletseler, sendikacıların tavrı iletileni k kulak arkası yapmak oldu. Bu yüzden, federal Mogul işçisinin sabrı tükendi. Bıçak kemiğe dayandı.

İzmit Kuruçeşme ve Arslanbey’deki iki fabrikada çalışan işçiler, tuvalet ve soyunma odaları dışında her yerde kameralarla izleniyormuş.

Kimin ne kadar tezgah başında olduğu, ne kadar iş yaptığı sürekli denetleniyormuş.

İşçilere, ‘kaytarırlar’ gözüyle bakıldığı için acil çıkış kapıları bile kilitleniyormuş.

İşçiler, çayı bile kaçak biçimde hem de tuvaletlerde içiyormuş.

Tam bir köle düzeni…

Bu düzene sözde işçi sendikası Türk Metal, sınırsız destek verdiği için tepkiler her geçen gün büyüyor.

Herkes özünü unutmadan, görevini aksatmadan hareket etmeli ki, o işyerinde iş barışı kalıcı olabilsin. İş barışının sağlanamayışı halinde, neler yaşanabileceğinin ipuçlarını geçen Mayıs ayında görmüştük.

Aynı kor ateş bir kez daha alevlenirse, yakıcılığı artacaktır, benden söylemesi. Metal işçilerinin ortak mücadele kararı buna işarettir…