Ekmek zammı toplum içinde çok fazla tartışılmadı.

Halbuki zam yapılalı neredeyse 1 aydan fazla oldu.

Yapılan zamma gelince %25’lik rakam oldu.

Enflasyona gelince %5 bile değil.

Öyle ise birileri bizi aldatıyor.

Bunu kim diyor, TÜİK...

Nasıl olsa kalem ellerinde istedikleri gibi aşağı yukarı oynatma yapmak mümkün.

Temel gıda maddeleri bir türlü TÜİK’in sepetine sığmıyor veya yer bulamıyor.

Peynir, zeytin gibi soframızın baş köşesinde yer alan gıdalar sessiz sedasız etiket değişikliğine uğruyor.

Burası Türkiye yazılacak o kadar çok konu var ki bildiğiniz gibi değil...

Ekmek her evin sofrasında olmazsa olmazdır.

Hiç unutmuyorum 1980 - 12 Eylül sonrası değerli bir gazeteci büyüğümüz şöyle bir makale ve kitap yazmıştı;

“Önce ekmekler bozuldu, daha sonra insanlar...”! demişti.

Pek çok insan ekmeğin bozulması ne anlama geldiğini günlerce sorguladı.

Bu ülkenin yöneticileri sıkıntıya girdikleri an ilk yaptıkları iş önce çalışanların ve emeklilerin ücretlerini tırpanlar daha sonra yoksulların en fazla tükettiği ekmek zamlanır.

Buna rağmen hiç kimsenin sesi çıkmaz.

Hatta üstüne üstlük yoksulluğuna şükreder.

Yıl 1984 sonrası Cezayir’de ekmek zammı yapılır.

Halk tepki gösterir bunun üzerine güvenlik güçleri ile yoksullar çatışır.

70’e yakın cezayirli gösterici insan yaşamanı yitirir.

Elbette insanlara sokağa çıkın, gösteri yapın demiyorum.

Ama bu insafsız zamları yok saymanın da bir açıklaması olmalı.

İktidarın en çok oy aldığı yoksul mahallelerde en fazla tüketilen temel gıda maddesi ekmektir.

Hatta yoksulun sofrasının vazgeçilmezi ekmektir.

Ekmek olunca insanların karnı doyar.

Demek ki, yoksulların bu durumdan bir rahatsızlığı söz konusu değil.

Galiba onların yerine biz rahatsızlık duyuyoruz.

Ekmek sektörünü kontrol eden işverenler seçimlerde iktidar partisine vermiş oldukları desteğin karşılığını %25’lik zamla taçlandırmış oldu.

Ee ne demeli...

Bizden söylemesi!