Adam yıllarca bütün savaşları kaybettiğini düşündü.Aşkın bütün nimetlerini yaşamıştı ama;gün gelmiş yaşadığı güzellikler içinden

çıkılmaz sorunlara neden olmuştu...

İlk yıl eşyalar satın alınmış...

İkinci yıl eşyaların yerleri değiştirilmiş...

Üçüncü yıl eşyalar paylaşılmış...

Adam eşyaları paylaşmayı onuruna yedirememiş,kaybettiği savaşların sonunda''Bir don-bir gömlek'' kalmıştı...

Yazan ve okuyan insanların yalnızlaştığını ve mutsuz olduklarını düşünürüm...Yalnızdırlar çünkü;kitaplarda ve yazdıklarında dost ararlar...Mutsuzdurlar çünkü;bilgi ve bilinç arttıkça eksik ve yanlışları görürler, mücadeleye girişirler...Kaf Dağı'nın devleriyle savaşırlar ...Ve savaşı kaybederler...

Adam savaşları kaybettikçe yazan ve okuyan biri oldu...Artık sorunlarını,kavgalarını,aşklarını kitaplardaki dostlarıyla paylaşır oldu...İçinden çıkamadığı sorunlarına kitaplardaki dostlarından çareler arar oldu...

Adam karalıydı...Hiç bir savaşı kaybetmeyecekti...Kaybetmeye zamanı ve dayanma gücü kalmamıştı...

''Danışma, karar vermekten çok kararı uygulamak için gereklidir.''

(Hintli düşünür)

Adam kararı uygulamak için danıştı...Dostlar meclisinden zaferlerle

taçlanmış AŞK çıktı...Öyle bir aşk ki;bütün namluların canına kırmızı güller tıkadı...

Aşk kırmızıya boyamış kendini...