Çoğunuz, belki  hepiniz Cengiz Şahin’i tanımazsınız. Olsun…. Bu yazıyı yazmak boynumun borcuydu..

Cengiz Şahin bir yazar, bir şair, bir öğretmen, en önemlisi bir insan, iyi bir adam..

Birlikte okuduk Uludağ Üniversitesi’nde Birlikte işkence gördük…. Birlikte dövüldük, sürüldük. Birlikte askerlik yaptık Isparta 40. Piyade Alayı’nda…. Komşu olduk İstanbul Anadolu Hisarı’ndaki yaşam sitelerinde… Ve ihanete uğradı bir akşam vakti.. Küçüksu Otobüs Durağı’nda… Cengiz’le beraber yaşadık da, beraber ölemedik…. Yazık!

Onur Akın ikimizin de öğrencisiydi. Cengiz benden önce davranıp, şiirlerini Onur’a vermişti. “Seni İstanbul Yapmalı”, “Yarın Bir Mayıs İkiz Doğurun Analar”. Onur bestelemişti Cengiz’in şiirlerini… Ne yalan söyleyeyim, kıskanmıştım Cengizi…..

Cengiz Şahin bugün yaşasaydı, O’nu hala kıskanır mıydım?  Bilemiyorum. Çok iyi şairdi Cengiz. Yaşasaydı, beni geçerdi….

Çok özlüyorum seni Cengiz Şahin…

Acını ve hasretini yıllar azaltamadı.

Rahat uyu….

İSTANBUL

(Bir Cengiz Şahin şiiri)

Boynumu büktü

Kaç gündür yokluğun.

Yasaklara vurdum kendimi,

Başı boş dolaştım durdum.

Yüzünü aradım,

Korkan insan yüzlerinde.

Hasretini düşündüm, hasretimle

Kayboluverdin, yoksun şimdi.

İçimde yangın

Ayaklarım taşımıyor beni.

Amaçsız kalmışım

İstanbul’un orta yerinde

Yarınım yok biliyorum.

Bu akşam döneceğim sana

Pembe geceğili giy bu akşam.

Mavisi de var ya…

Boşver…