Böyle günlerde yazı yazmak öylesine zordur ki, sözcükleri bir çok kez tartarsınız.

Ben de öyle yapmaya çalıştım.

Ankara’nın göbeğinde bombalar patladı.

Yüzlerce hayat uçup gitti, sözler tükendi.

Geriye sadece “fiziki” bir acı ve tarifi zor bir öfke kaldı.

Aradan iki gün geçti.

Gazete manşetlerini görünce o acı ve öfke patlayacak hale dönüştü.

Yandaş kalemler hızlı bir şekilde ölenlerin bedenlerindeki kanlar kurumadan suçluyu buldular bile.

Mitinge katılmak barış ve kardeşlik istemek onlar için en büyük suçtu.

Çünkü barışın ve kardeşliğin olduğu yerde savaşa ve ölüme yer yoktu.

Dahası soyguncuların, vurguncuların düzenleri bozulacaktı.

Bu saltanat öyle rahat gitmeyecekti.

Her suç bir başka suçla örtülüyor.

Devletin yüksek katlarında adına “güvenlik zirvesi” denen bir toplantı yapıldı.

Saldırının arkasında kimlerin olduğu tartışıldığı ifade ediliyor.

Güvenlik zafiyeti var mı yokmu fısıldanıyor.

Oysa sıcağı sıcağına yapılan açıklamalardan ve ertesi gün gazete manşetlerine yansıyan haberlerden anlıyoruz ki, bu işin  stratejisi geliştirilmiş bile.

Çerçeve hazır...!

Sıra içini doldurmakta.

Bakın ne diyorlar; “Sabotoj Türkiye’ye karşı, bu hadise ülkeyi yaralıyor”muş...

Eğer bu sözlerin söylenmesini istemiyorsanız olayın faillerini ortaya çıkartın.

İhmali olanlar soruşturmanın sağlıklı bir şekilde yürütülebilmesi için istifa etmesini sağlayın.

Önlenebilir bir saldırı konusunda “neden önlem alınamadı”“?” sorusu ortada duruyor...

Bu soruları herkes yüksek sesle dile getirmeli.

Ben kendimi bildim bileli faili meçhul cinayetler hep ötelendi, görmezden gelindi.

İsimlerini sayamadığım pek çok aydın faili meçhul cinayetlerin kurbanı oldu.

Ancak failler bugüne kadar ortaya çıkartılabilmiş değil.

Eğer geçmişte yaşanan toplu katliamların failleri ortaya çıkartılmış olsaydı bugün aynı konuları konuşuyor olmazdık.

Bu ülkenin vicdanlı insanları yaşanan sürece seyirci kalamaz.

Terör ve saldırı nereden gelirse gelsin ona karşı tepkimizi göstermeliyiz.

Aksi halde hergün cehenneme bir adım daha yaklaşıyoruz...!

Hedef şaşırtma, failleri gizleme girişimi asla kabul etmiyoruz.

Mağdurları suçlu göstermeye hiç kimsenin gücü yetmez.

Yandaş medyanın elemanları Anamuhalefet partisi genel başkanını ölümle tehdit edebiliyorsa demek ki, bu ülkede güvenilecek kurum kalmadı.

Onun için daha cesur olmalıyız.

Bizim gideceğimiz başka bir ülke yok!