Yerel seçimler yapılalı dört ay oldu.

Bu süre içerisinde yapılan meclis toplantıları çoğu kez hoş olmayan görüntülere sahne oldu.

İnsanlar yavaş yavaş meclislerden umutlarını ve beklentilerini kesmeye başladı.

Benim bildiğim yerel meclisler demokrasinin olmazsa olmazıdır.

Köylülükten kentliliğe geçen toplumlar ortak yaşam alanlarını belirlemek için sorunlarını yerel meclislerde konuşup karara bağlar.

Olması gereken ortak alınan kararlardır.

Çoğunluğu elinde bulunduranlar muhalefeti dinler, birlikte çözüm ararlar.

Ortak akılla çözüm bulurlar.

Hiç kimse bir diğerine haddini bildirmeye kalkışmaz.

Üstelik yerel meclisler had bildirme yeri değildir.

Merak ettiğim konu meclisler parmak kaldırma ve indirme yeri değildir.

Herkes düşüncesini özgürce ifade eder.

Gördüğü yanlışlıkları rahatlıkla dile getirir.

Salı günü Darıca Meclisi toplantısı yapıldı.

Muhalefet iktidar partisinin bazı uygulamalarını eleştirdi.

Bu durumdan rahatsız olan belediye başkanı Şükrü Karabacak muhalefet meclis üyeleriyle karşılıklı tartıştı.

Bunlar olağan konulardır.

Konuşan toplumlar katkı sunar.

Muhalefet bu yüzden çok önemli işlev görüyor.

Muhalefeti olmayan bir ülkede demokrasi olmaz.

Benzeri tartışma ve atışmalar Gebze Belediye Meclisi’nde de Pazartesi günü yaşandı.

Muhalif meclis üyelerinin bazıları sadece konuşmak için söz aldığına çoğu kez tanık oldum.

Birkaç dönemdir yerel meclisler toplumu ilgilendiren konular üzerinde yeterince durmuyor.

Polemiklerle karşılıklı sataşmalarla muhalefet görevi yaptıklarını sanıyorlar.

Eğer sağlıklı görev yapmak istiyorlarsa herkes dersine iyi çalışmalı.

Kuru gürültü patırtıyla muhalefet olunmuyor.

Belediye meclislerinin ağırlıkta çalıştıkları konular imar tadilatları oluyor.

Hangi meclis üyesi imar tadilatlarını yeterince takip ediyor.

Yapılan değişiklikler isabetli olup olmadığını takip ediyor.