Bu pazar diğer günlerden farklı geçti.

Çünkü 4 yıl aradan sonra milletvekili seçimi için sandık başına gittik.

Sabah erkenden kalktık ilk işimiz oyumuzu kullanmak oldu.

Sokaklar sessiz ve sakindi.

Yol boyunca bir kaç insanla karşılaştık.

Koca bir kent derin uykudan uyandırılmayı bekliyor gibiydi.

Yürüyerek Eşrefbey İlkokuluna ulaştık.

Oy kullanacak olduğumuz sandığın bulunduğu salona girdik.

Görevliler oy kullanmak için gelecek seçmenleri bekliyordu.

Sandık başında 4’ü bayan 1 erkek görevli vardı.

İçlerinden erkek olan tanıdık çıktı.

Önce eşim oyunu kullandı, daha sonra da ben.

Temiz vicdanımızla gelecek zor günleri değiştirmek için bir süreliğine karanlık odaya girdik.

Bizim kullanmış olduğumuz oylar herşeyi değiştirecek durumda değildi.

Yine de umutlarımızı tazelemek için oylarımızı kullandık.

Sandık görevlilerine sıkı sıkıya tembih ettik, “vicdanlı oylarımız size emanet” dedik.

Oy kullandığımız salondan binbir karışık duyguyla ayrıldık.

Merdivenlerden inerken okul müdürü Şaban Kadıoğlu ile karşılaştık.

Uzun zamandır ziyaret etmek istediğim halde bir türlü bu ziyaret gerçekleşmemişti.

Seçim bu ziyarete yardımcı oldu.

Biraz sitem işitsek bile bir süre sohbet ettik, sağolsun çay ikram etti, okuldaki sorunları dinledik.

Kısa süreliğine olsa bile çok konu konuştuk.

İnsanın tanıdığının fazla olması ne kadar güzel bir duygu.

Merdivenlerden yavaş yavaş zemin kata doğru yöneldik.

Abdullah Yılmazel ile karşılaştım.

Onca yaşına rağmen delikanlı gibi her tarafa koşturuyordu.

Selamlaştık sandık görevlisi olduğunu söyledi.

Söylemese bile o hep kendisini görevli olarak kabul eder...

Gebze’ye geldiğimde ilk tanıdığım isimlerden biridir Abdullah Yılmazel.

Siyaset onun yaşamının bir parçasıdır.

O partili olmamış partili doğmuş bir ailedir.

Okuldan çıktık bahçede Gebze Belediye Başkan Yardımcısı Nilay Ayran ile karşılaştık ve selamlaştık.

Yol boyunca ağaçlar arasından yürüyerek evimize geri döndük.

Sokaklar işsiz ve sessizdi.

Herkes bugün için hazırlık yapıyor gibiydi.

Uzun ve gerilimli günler herkesi yormuştu.

Bu yorgunluk insanların ruh haline yansımıştı bile.

Dileğim bu gerilimli günler geride kalır.

Ülke sorunları elbirliği ile kardeşce, barış içerisinde çözüm bulur.