Bugüne dek yazmakta zorlandığım en zor köşe yazım olacak bu...

Duygusal bir karakterim var.

Ve bütün duygularımı kelimelerle,  imleçlerle, söz sanatlarıyla, hatta noktalama işaretlerini kullanarak aksettirmek, benim için en kolay yöntem olmuştur hep...

Bu seferki böyle değil...

Ne yazsam bomboş gelecek...

Hissettiklerimi sözcüklere sığdırmak mümkün değil!

Bildiğim alfabeler yetersiz kalıyor...

Ne yaşadığımı bilmiyorum demek, duygularımın en yakın dışavurumu olabilir belki...

Hüzün...

Elem...

Keder...

Çaresizlik...

Utanç...

Huzursuzluk...

Sabırsızlık...

Anlamsızlık...

Kin...

Nefret...

Öfke...

Hepsini aynı anda, tek duygu gibi hissetmenin tanımını bilmiyorum.

Sol yanımda yanan bir buz dağı var sanki.

Volkanik bir buz dağı!

Pek çoğumuz aynı hislerdeyiz muhtemelen.

Günlerdir,  çaresizce ekranlarda seyrettiğimiz on binlerce insan var.

Daha önce yüzlerini hiç görmediğimiz, sesini duymadığımız, isimlerini bilmediğimiz kadınlar, erkekler, çocuklar...

Binlerce yabancı...

Bir o kadar da kanın gibi yakının hissetmek, ne tarifsiz...

Ağlayamam ben.

Çok öfkelenirsem ancak öfkem gözlerimi yaşartır, o kadar...

Eminim sizlerden de , benim gibi donuk, sakin görünen ama içi çığlık çığlık olanlarınız vardır, anlarsınız...

İçimdeki keşmekeşi, girdabı, tsunami şiddetini ifade etmekte zorlanıyorum...

En baskın hissettiğim duygu,  maalesef büyük bir öfke !

Bu felaketi yaşayan insanlara ne desek ne yapsak boş...

Elbette her şekilde milletçe yanındayız.

Maddi- manevi olarak, elimizden gelenin fazlasını yapmaya gayret ediyoruz.

Ancak hiçbir şey kayıplarını geri getirmeyecek...

Onlara ,yaşadıklarını unutturmayacak...

Acılarını dindirmeyecek...

Ateş düştüğü yeri cayır cayır yakar.

Uzakta olanlar asla yananlar gibi hissedemez.

Ne denirse densin boş laftan ibaret!

Hele bu felaketin gerçekleşmeme ihtimalinin olasılığı çıldırtıyor.

Nasıl ağır bir yük bu!

Yaşanılan bu felaketin yaraları, herkes için ve her açıdan çok uzun sürecek.

Bu süreçte, umut etmekten vazgeçmeyeceğim ve unutmayacağım.

Umut edin ve sakın unutmayın sizler de...

En üstten en alta kadar, bütün asıl sorumlular hesap verene kadar...