Her gün sokaklarda sıkça karşılaştığımız Suriyeli göçmenler önce barınma ihtiyaçları için sokaklarda dilencilik yaptı.

Ardından iş, aş, eğitim konularını fark ettiler.

Zaman içerisinde sokaklarda dilenerek sürdürülen yaşamın belirsizliğini fark ettiler.

Türkiye’nin tüm illerine savrulan bir milyonun üzerinde Suriyeli olduğu söyleniyor.

Bu rakamın doğruluk derecesi tartışılır durumda.

Gebze’nin her sokağında insanların yoğun olduğu yerlerde dört-beş kişilik gruplar halinde ellerinde “Biz Suriyeliyiz yardım edin” yazılı dövizler yer almakta.

Bu durumdan mustarip olan yerli dilenciler çareyi Suriyeliyim yardıma muhtacım diyerek dilencilik yapakta buldu.

Çarşamba günü Cumhuriyet Mahallesi Bilgi İlkokulu’nda önemli bir gelişme yaşandı.

640 öğrencinin öğrenim gördüğü okul bölünerek yarısında 180 Suriyeli öğrenciye öğrenim görmesi istendi.

Bu duruma tepki gösteren veliler okullarının yetersiz oluşundan ve Suriyeli öğrencilerin burada öğrenim görmesinin istemediklerini söyledi.

Benzeri durum Darıca’da yaşandı.

Elbette ülkemizdeki Suriyelilerin durumu önemli bir insani sorundur.

Hiç kimse ülkesini, topraklarını terk ederek bir başka ülkede mülteci olarak yaşamak istemez.

Bu insanların birçoğunun ülkelerine geri dönme durumu olmayacak.

Bu durumda bu insanlarla birlikte bir arada yaşayacağımıza göre eğitim, sağlık gibi hayati önem taşıyan konulardan yararlanmaları gerekir.

Bu sorunu çözerken okulları bölme yerine aynı okullarda eğitim görmenin zeminini hazırlamak lazım.

Bu insanların bu ülkeye ve bu topluma intibaklarını sağlamak lazım.

Sokakta dilencilik yapmasına razı olduğumuz Suriyelerin eğitim hakkından da yararlanmasına rıza göstermeliyiz.

Bu şartlar altında Türkiye’nin nüfusu bir milyon artış göstermiş olacak.

77 milyon yerine 80 milyon nüfusa sahip olmakla ne kadar övünsek azdır.