Gücü eline geçiren kimseyi takmıyor.

Bu yüzden siyaset dar alana sıkışıyor.

17.25 Aralık meclis  araştırma komisyonu zaman kazanmak için 5 Ocak’a ertelendi.

AKP’li eski dört bakan Zafer Çağlayan, Muammer Güler, Egemen Bağış ve Erdoğan Bayraktar hakkında yüce divana gitsin mi gitmesin mi kararı verilecek.

Sokaktaki vatandaş olaya şöyle bakıyor;

Ortada kurulmuş bir düzen var.

Deniz Feneri nasıl sıfırlandıysa 17.25 Aralık da zamana yayılarak başka tartışmalar yaratmak suretiyle üzeri kapatılmak isteniyor.

Genel kanı bu...

Peki ama evdeki hesap çarşıya uyacak mı?

Tepeden verilen kararlar toplumda karşılık bulacak mı?

Gizli oylamada baskılara karşı iktidar içerisinde karşı duracak isimler olur mu?

Eski Bakanların yüce divana gönderilmesi yönünde oy kullananlar olursa sonuç ne olur!

Kuşku yok ki, başka sıkıntılar ortaya çıkar ...

Siyasetin genelinde önemli sorunlar var.

Parti içi demokrasi hiç bir siyasi partide yeterince işlemiyor.

Vekiller yerel örgütleri emir komuta altında, kendi istekleri doğrultusunda görmek istiyor.

Bunun en somut örneği CHP’nin Gebze İlçe Örgütünde yaşanmakta.

İlçe Başkanı Sedat Tatar Milletvekilliği için başkanlıktan istifa etti.

Yönetim kendi arasında yapmış olduğu toplantıda Recep Dursun’u ilçe başkanı seçti.

Karar CHP Genel Merkezi’ne götürüldü, Örgütlerden Sorumlu Genel Başkan Yardımcısı Kocaeli İl Örgütünün onayını alın önerisinde bulundu.

Esas niyet farklı...

Vekiller Recep Dursun’un başkanlığına itiraz etmiyor ancak yönetime kendilerine yakın isimlerin girmesini arzu ediyor.

Recep Dursun ise seçilmiş yönetim dışında yapılacak atamaya sıcak bakmıyor.

Hiç kimse üyenin ne düşündüğünü, delegenin görüşünün ne olduğunu merak etmiyor.

Vekiller 2015 seçimlerinde kendilerine yakın isimlerden oluşan yönetimlerin görev almasını istiyor.

Bunu açık açık söylemeseler bile işi zora sokarak “Güç bizde bizim istediğimiz olmazsa sıkıntı olur” demeye getiriyor.

Durum böyle olunca siyasetin vicdan terazisinde kırılmalar, küsmeler yaşanıyor.