Doğum sancısı düşerken ana rahmine, yaşam, nefesini üfler de hayat verir Berkin’e. Şimdi en hırçın dalgalar gibi yüreklere çarparsın, ne ölümü Berkin Elvan? Aramızdasın.

Eskiden para üstü gelmezdi, artık bakkala giden çocuk gelmiyor. Sıcak lokma düşerken karınlara, boğazımız düğümleniyor. Şimdi aldığımız her ekmekte biraz sen kokarsın. Sofraya oturduğumuz an, Berkin Elvan, aramızdasın.

Emeğimizden yürüttükleri gözlerini doyurmadı, yetinmedi hırsızlar, ailenden seni de çaldı. Gör ki yüzlerinde utanmaya dair ifade bulamazsın, hesap günü pişkin suratlarına tükürmek için Berkin Elvan, aramızdasın.

267 gün sonra arayınca devlet erkânı, “Bir şeye ihtiyacınız var mı?” diye, iki gün sonra cevapladık: “Ömrünüzden verebilir misiniz hayatı son bulan Berkin’e? ”Bırak, katline fetva düzenler, evlatlarını gün yüzüne dahi çıkaramasın. Aklınla, aydınlığınla Berkin Elvan, aramızdasın.

Senden önce yedi ağabeyin daha gitti çam kokulu yağmur ormanlarına da af dileyip eğilmediler zalimin ayaklarına. Sen adına “uyumak” de, ölüm nedir bilme, varsın katiller, elindeki uçurtmayı artık uçmaz sansın, koşarken estirdiğin rüzgârınla Berkin Elvan, aramızdasın.

Ömür ki uzun bir yol, ölüm ki bu cellat düzende üzerimize koşuyor. Kanla besleniyor saltanat, faşizm öfke ve ölüm kusuyor. Sen ki evladını kaybetmiş annelerin, anneni avuttuğu bir ülkede yaşamaktasın. Ahınla, derdinle değil Berkin Elvan, 269 gün boyunca komada, hayata tutunduğun direncinle aramızdasın.

Bak ders zili çaldı, arkadaşların arkandan el sallıyor. Yolcu ediyor sevdiklerin, seni, Haziran direnişinde ölümsüzleşen ağabeylerin karşılıyor. Merak etme, biz söyleriz öğretmenine, seni yok yazmasın. Hissettirdiğin o büyük varlığınla Berkin Elvan, aramızdasın.

Yalnızlıktan ölürken kalabalıklar içinde geberesiye, sen nasıl büyük bir aile olduğumuzu gösterdin cenaze töreninde hepimize. Şimdi dost ayaklansın, düşman kahrından çatır çatır çatlasın. “Bir”iyle, “bin”iyle değil Berkin Elvan, milyonlarca kişiyle aramızdasın.