Yerel yönetimler yaptıkları yatırımları hangi kriterlere göre gerçekleştirdiklerini bugüne kadar anlamış değilim.

Plansız şehirler büyük bir hapishaneye benzer.

Ne bulursanız içerisine tıkarsınız.

Gün gelir geriye dönüp baktığınız da kendinizi çıkmaz bir sokağın ortasında bulursunuz.

Ortak akıl  devre dışı kalalı epeyi zaman oldu.

Hiç kimse bir diğerinin düşüncesini ve önerisini makul görmüyor.

Oysa ortak yaşam alanları hep birlikte belirlenir.

Farklı düşünce önemli bir konuyu ortaya atsa karşıt olduğu için itibar  görmez.

Bunun bir çok örneği mevcut.

İnsanlar günah işler ancak işlediği günahı kabul etmezler.

Önceki gün yapmış olduğumuz bir haber Büyükşehir Belediye Başkanı Karaosmanoğlu’nu rahatsız etmiş olmalı.

En borçlu belediye iki türlü anlaşılır.

Birincisi, ya çok büyük yatırımlar yaparsınız bu yüzden borçlanırsınız bunun karşılığı yapmış olduğunuz hizmetlerdir.

O zaman ortaya çıkar göğsünüzü gere gere yaptıklarınızın arkasında durursunuz.

İkinci konu, yatırım yapmadan kaynaklarınızı hoyratçe israf edersiniz.

Size soru yöneldiğinde hemen kızar, öfkelenirsiniz.

Ardından suçlu ararsınız...

Yapılan eleştirileri yıkıcı ve kasıtlı olduğunun arkasına sığınırsınız.

Birisi çıkıp Türkiye’nin ne kadar borcu olduğunu sorsa hemen kızılca kıyamet kopar.

Anında laf hazırdır.

“İMF’ye olan borcumuzu sıfırladık, daha ne istiyorsunuz”

Bizim bir şey istediğimiz falan yok .

Eğer her şey iyi gidiyorsa ortadaki olumsuzlukların bir nedeni olmalı.

Ayrıca Dünya İMF’den ibaret değil.

Bir sürü yabancı banka var.

Hatta Bankalardan daha güçlü uluslararası bankerler var.

Akbabalar gibi borçlu ülkelerin tepesine binmeye hazır bekliyorlar.

Aynı durumda belediyeleri değerlendirmek lazım.

Belediyelerin yabancı bankalardan kredi  kullanabilmesi için devlet garantisi gerekir.

İşin Türkçesi devlet kefil olmadan dışarıdan borç para alamazsınız.

Perşembe günü bu yazıyı kaleme aldığım sırada AKP Kocaeli Milletvekili Raziye Katırcıoğlu gazetemize nezaket ziyaretinde bulundu.

Güncel memleket sorunları üzerine epeyi sohbet ettik.

Herkes iyi şeyler olmasını canı gönülden arzu ediyor.

Ancak iş çözüm noktasına gelince sonuç alamıyoruz.

Öyle ise birbirimizi daha fazla anlamak ve dinlemek için mesai harcamalıyız.

Sen yaptın, ben yapmadım aşırılığına düşmeden çözüm üretmeliyiz.