Düşünsenize...
Telefon kulübelerinde sıcak soğuk demeden sevdiklerini aramak için sıra bekleyen insanlar vardı.. 
Şimdi her yere götürdükleri telefonları var ama arayacak kimseleri yok. 
Ne acı!
Nezaketimizi kaybettik.
Eskiyi, eski insanların konuşma tarzını ve nezaketini örnek alacağımıza, eski insanların birbiriyle konuşma tarzını komiklik olsun diye skeçlerde oynayıp sanki bir komedi unsuruymuş gibi insanlara sunuyoruz; yani tam anlamıyla ağlanacak halimize gülüyoruz..
Hep konuşup çok az şey söylemek belki de. Kimi zaman yalnız kalmamak için susmak lazım. 
Kimi zaman da tek başına olmak için... Bazen ağızdan çıkan kelimeler incitmesin diye susmalı... 
Yere düşünce geçiyor da yaralar, unutulmuyor dil yarası...
Bazen de sırf incitmek için susarak umursamamalı. 
Düşünmek için susmalı bir de. 
Kararlar alabilmek için düşünceleriyle insan yalnız kalmalı... 
Hatta herşeyi susarak unutmalı... 
Anlatarak hataları çoğaltmamalı... 
Bazen kelimelerinizi hak etmiyor diye sessiz kalmalı, bazen de en güzelini söyleyemediğiniz için susmalı... 
Görebilmek için konuşmamalı çoğu zaman... 
Anlamak için susmalı... 
Belki ihtiyacı vardır anlatmaya... 
Dinlemek için susmalı... 
Kelimeler çok güçlü olsa da, sırf gözlerine bakmak için bir durmalı... Kelimeler asla öylesine harcanmamalı... O kelimeler ki birgün "Seni Seviyorum" olur... 
İşte o zaman konuşmak ne kelime, hiç durmadan haykırmalı..