Bir hafta içerisinde Gebze’de ve Darıca’da dört ayrı intihar olayı yaşandı.

Bu durum bize birşeyleri hatırlatmalı.

Bir insanın yaşamına son vermesi için çok önemli, geçerli nedenler olmalı.

Mart ayının ilk haftasında İnönü mahallesinde boş bir arazide 15 yaşındaki Mert isimli bir çocuk cesetinin yanında bir silah ve tek kovan ölü bulundu.

Daha sonra intihar olayı şüpheli bulunarak adlitıpa gönderildi.

Aradan dört gün geçti, Gebze’nin en işlek caddesi olan İsmetpaşa Caddesi Yeni Çarşı’da bir iş hanının altıncı katından atlayarak intihar girişimi oldu.

İntihar girişiminde bulunan şahıs yoğun bakımda ölüm kalım mücadelesi veriyor.

Aynı gün Darıca’da psikolojik sorunları olan 32 yaşındaki genç adam evlerinin deposunda zincirle kendini tavana asmak suretiyle yaşamına son verdi.

Bir gün aradan sonra Osman Yılmaz mahallesinde genç bir anne silahla intihar ederek yaşamına son verdi.

Bahse konu olan intihar vakaları bir hafta içerisinde meydana geldi.

Bu durum bize toplumdaki travma ve derinleşen sorunlar konusunda önemli ipuçları vermekte.

Önce şöyle bir soruyu kendi kendimize sormalıyız.

Bir insan durduk yerde neden intihar girişiminde bulunur veya yaşamını sonlandırmak ister.

Bu konuları araştırmak nedenleri sorgulamak hepimizin görevi olmalı.

Ancak devletin ve kurumların sorumlulukları daha fazladır.

Bu konuda mutlaka araştırma yapılmalı.

İnsanı yaşat ki insanlık yaşasın sözü karşılık bulsun.

Bir toplumun, bir ülkenin umutları geleceğe dair beklentileri çürürse hepimiz ciddi sıkıntılar yaşarız.

Perşembe günü akşam saatlerinde 8 Mart Dünya Emekçi Kadınlar Günü için Gebze Cumhuriyet Meydanında Gebze Kadın Dayanışması Platformu biraraya geldi.

Ben de davetli olduğum için kadın örgütlerine destek vermek amacıyla etkinliğe katıldım.

Kadınların barışçıl söylemleri ve eylemleri yine alanlarda kendini ifade etti.

Bir başka kadın etkinliği ise aynı gün ve aynı saatlerde Petrol-İş Sendikası Gebze Şubesi tarafından gerçekleşti.

Örgütlü toplum olmaktan hızla uzaklaşıyoruz.

Bunda devletin ve güvenlik güçlerinin  sivil toplum örgütlerine karşı yapmış olduğu baskıları önemle belirtmek lazım.

Uluslararası sözleşmelerden doğan insan hakları bile zaman zaman uygulanmakta önemli engeller yaşanıyor.

Bu durum toplumda derin ayrışmalara ve kırılmalara neden olmakta.

İktidar sahipleri herkesin kendileri gibi düşünüp kendileri gibi yaşamasını istiyor.

Böyle bir beklentinin gerçekleşmesi hiç bir zaman mümkün olmadı olmayacakta!

Yurttaşın gerçeklerini umursamayan bir sistem her zaman sorunlu olur ve sorun yaratır.

Bugün yaşadığımız sıkıntıların çoğu güç sahiplerinin toplumu ayrıştırıcı söylemlerinden kaynaklanmaktadır.

Nietzsche’nin söylediği gibi; “cahil bir toplum, özgür bırakılıp kendine seçim hakkı verilse dahi, hiç bir zaman özgür bir seçim yapamaz, sadece seçim yaptığını zanneder”

Cahil toplumla seçim yapmak okuma yazma bilmeyen adama hangi kitabı okuyacağını sormak kadar ahmaklıktır.