Yıllardır hep aynı gerilim, kutuplaşma insanları yordu.

Onca sorunun arasında sıkışıp kalan milyonlarca insan çözüm bekliyor.

Hep kavga hep kavga.

Herkes bir diğerinin açığını ve eksiğini kolluyor.

Üstelik herkes birbirine gardını almış durumda.

Öfkelendikçe bileniyor insanlar.

Saflar keskinleşiyor.

Dışarıda düşman aramaya gerek yok.

Birbirimize karşı oluşan düşmanlık ve öfke yeter de artar bile.

30 Mart gerginliği zirve yapmış durumda.

Önümüzdeki Ağustos ayında Cumhurbaşkanlığı seçimleri olacak, yeniden ayrışacağız.

Peki, nereye kadar?

Hiç bitmeyecek gibi görünen bu gerilim bir çok insanda onarılması güç hasar yarattı.

Bir toplum bu kadar gerilimi uzun süre taşıyamaz.

En yakın akraba bile birbiriyle yarım ağız konuşuyor.

1970’li yılları anımsıyorum.

Birbirine benzer hatalar yapılıyor.

Eğer bu hatalı gidişten vazgeçilmezse ciddi sıkıntılar bizi bekliyor.

İşte bu nedenle bu gerilimi, bu stresin mutlaka bitmesi, son bulması gerekir.

Bu konuda en büyük görev iktidar partisine düşmekte.

Her gün bir yerlerde siyasilerin birbirine hakaret dolu sözleri herkesi yoruyor.

Hukukun ve adaletin güven vermediği bir iklimde herkes gelecekten endişe duyar.