Bu iktidarın maşallahı var.

Karşısında muhalefet olmayınca hem iktidar görevini yerine getiriyor.

Hem de muhalefet olmayı ihmal etmiyor.

Şu dokunulmazlık işi epey zamandır pek çok insanın canını sıkıyor.

Bu ülkede kime dokunulacağı belli olmuyor.

Güç kimde ise hoşuna gitmeyen isimleri biranda günah geçisi haline dönüştürüyor.

Stratejik derinliğe sahip siyaset büyüğümüz önce “hodri meydan...! kaçma, dokunulmazlığı kaldıralım” dedi.

Kimse böyle bir çıkış beklemediğinden herkes şaşkına döndü.

Kafalar karıştı!

Yaydan öyle bir ok fırladı ki nereye isabet edeceği ilk anda belli değildi.

Tabi çok geçmeden gizli ellerin marifetleri başladı ve okun gideceği adres netleşti.

Sonunda ağızdan bakla çıktı.

Hedef elbette muhalefeti dizayn etmek olduğu apaçık belli oldu.

Hatta çok fazla göze batan, öne çıkan muhaliflere haddini bildirmenin zamanı gelmiş geçiyordu bile.

Bu durumu anlamayan muhalefet dokunulmazlıklar konusuna balıklama atladı.

Geri dönüş öyle kolay değildi.

Onlarda koroya katıldı.

“Dokunulmazlığı kaldıralım” demek meğer muhalefeti hizaya getirmekmiş.

Boşuna tedirgin olmuş yandaş bazı çevreler.

Laf başka, niyet başka...!

Bir de görüyoruz ki meclise sevk edilen 500 civarındaki dosyaların ezici çoğunluğu muhalefete mensup vekillerden oluşuyor.

Ama aralarında 17-25 aralık dosyaları yok.

Birilerinin önüne yatmakla meşhur olan malum şahıslar hiç yok!

Sosyal medya da yandaş televizyon kanallarında kimlere dokunulacağı yüksek ses ile konuşulmaya başlandı bile.

Artık bu saatten sonra ortaya bir çuval konulur bu çuvala hoşa gitmeyen herkes atılabilir.

Düşünce özgürlüğü, kürsü dokunulmazlığı hikaye olur.

CHP’nin Genel Başkanı Kemal Bey galiba halen daha işin ciddiyetini anlamış değil.

Eğer CHP’den bir tutuklanma olursa o zaman kızılca kıyamet kopar...

Benim rahmetli bir dayım vardı;

İsmi Mehmet Çavuştu.

Askerde çavuş olduğu için sivil hayatta da lakabı Mehmet Çavuş olarak kalmış.

Günün birinde Mehmet Çavuş yanlış bir iş yapmış kendi kendine söylenmeye başlamış.

“İşini bilmeyen çavuşlar pislediği dışkıyı avuçlar”demiş.

Yanındaki arkadaşı Mehmet Çavuş’a sormuş; “neden böyle bir ifade kullandın” O da “kendi yanlışımın bedelini ağır bir şekilde ödeyeceğim” demiş.

Galiba bizim memlekette de birileri yapmış olduğu yanlışların bedelini ödeme hazırlığı içerisinde.