Gelişmiş demokrasilerde siyaset ülkeye ve bölgeye kısaca insana hizmet aracıdır.

Siyasi iktidarlar seçimle gelir ve daha sonra yine yapılan başka bir seçimle gider.

Demokrasida geçerli kural budur.

Gerçek demokrasilerde sonsuz veya hiç bitmez denilen iktidar ve muhalefet diye bir şey yoktur.

Demokrasi kurallarıyla gelişir ve büyür.

Batılı demokrasilerde durum tam da böyledir.

Ne var ki bizim ülkemizde demokrasi algısı ve anlayışı çok farklı bir şekilde gelişti ve bugünkü yarımyamalak durumuna ulaştı.

Demokrasi, iktidara giden yolda, ‘amaç’ değil, ‘araç’ olarak kullanıldı.

Zaman içinde demokrasi budanarak gerçek nüvesinden,hedefinden uzaklaştırıldı.

Sonuçta ortaya hilkat garibesi türünden bir şey çıktı.

Ülkemizde ki bence en büyük sorun demokrasinin yeterli derecede işlevi olmaması, kural ve kurumlarıyla tam olarak işletilmemesinden kaynaklanıyor.

Demokrasiyi ‘araç’ olarak görmek demokratik bir hak değildir çünkü sonuç olarak bu mantıkla demokrasiyi yerle yeksan etmek istenmektedir.

Ülkemizin demokrasinin üst seviye de olması demek, insan hakları, adalet, hukuk ve özgürlüklerin tam olarak işlemesi demektir.

Kardeşlik, barış demektir.

Baskıların olmaması demektir.

Kendisi gibi düşünmeyenlere yaşam hakkı demektir.

Azınlığında söz sahibi olması demektir.

Kadın ve erkek eşitliği demektir.

Tabi demokrasi ile ilgili olarak önemli isimlerin sözleri hep ilgimi çekmiştir.

Demokrasi ile ilgili olarak ABD eski başkanı John F. Kennedy güzel bir söz söylemiş;

“Demokrasilerde bir seçmenin cehaleti bütün halkın güvenliği için tehlikedir..”

Gerçekten öyle.

Demokrasi aynı zamanda bilinçli, eğitim, refah düzeyi seviyesi yüksek toplumlarda etkin ve kalıcıdır.

Cumhuriyetimizin kurucusu Gazi Mustafa Kemal Atatürk ise demokrasi ile ilgili şunları söylemiş:

“Demokrasi esasına müstenit hükümetlerde, hakimiyet, halka, halkın ekseriyetine aittir. Demokrasi prensibi, hakimiyetin millete ait olduğunu, başka yerde olmayacağını iltizam eder. Bu suretle, demokrasi prensibi, siyasi kuvvetin, hakimiyetin menşeine ve meşruiyyetine temas etmektedir. Yöneticiler, iktidara saltanat sürmek için değil, millete hizmet için getirilmişlerdir. Ulusa karşı olan görevlerini kötüye kullandıkları takdirde, şu ya da bu biçimde ulusal iradenin kendi haklarında vereceği kararla karşılaşırlar. Ulus tarafından, ulus adına devleti yönetmeye yetkili kılınanlar, gerektiğinde ulusa hesap vermek zorunda olduklarını bilmelidirler…”

Sonuç olarak gerçek anlamda uygulandığında ve var olduğunda demokrasi iyidir..