Son 30 yıllık süreci yeniden gözden geçirmekte fayda var.

Türkiye ilginç bir anlayışla yönetiliyor.

Bu anlayışın arkasında kim veya kimlerin olduğu aydın çevreler tarafından biliniyor.

Hemen aklımıza gelen ilk soru, yerli ve yabancı fotoğraf kareleri oldu.

12 Eylül ile başlayan süreç tüm yakıcı etkisini sürdürüyor.

Aynı konuları konuşmak hem sıkıcı hem de yorucu oluyor.

Ama ne yapalım...

İşin kaynağına inilmezse doğru karar vermek imkansız hale gelir.

Darbecilerin kendileri öldü gitti.

Yapmış oldukları anayasa tüm kurum ve kuralları ile demoklesinin kılıcı gibi tepemizde salanmayı sürdürüyor.

Yıllar boyu “kabul edilemez olarak anılan 82 anayasası” her ne kadar değişikliğe uğrasa bile yasakçı ruhu hukuku yok sayan ve reddeden duruşu, demokrasi karşıtlığı kimlikler üzerinden yönlendirdiği toplum modeli ve ürettiği siyasetçi modeli hiç değişmiyor.

Bu anlayış bir yandan özgür birey ve yurttaşı askıya almayı sürdürüyor.

Diğer yandan ise “ümmet” yaratmayı zorluyor ve hedefliyor...!

Çağdaşlığa sırtını dönmüş durumda!

Bir tarafta bilgi toplumu, uzay çağı için harıl harıl mesafe kat ediliyor.

Biz de ise muhafazakarlaşmanın rantını belli çevreler bölüşüyor.

Bilinçli oluşturulan bu yapı sonunda böyle bir iktidar modeli yarattı.

Muhafazakarlık bu ülkenin zengin kültürünü ayrıştırarak toplumu nefes alamaz hale getirdi.

Cumhuriyet kuruluşundan beri modernleşmeyi hedefine yerleştirmiş aydınlık bir projeydi.

Özgür bireyin örgütlü toplumun demokratik devleti oluşturacağı bilinciyle hareket etti.

Türk halkı Körfez savaşına kadar inanılmaz demokrasi mücadelesi verdi.

“Herşey sandıktır” diyen düzen kurucuları ne yazık ki 7 Haziran sandığının iradesinin içerisinde kendileri  yer almadığı için yok sayıldı.

Bu yok sayılışı içerden ve dışardan destekleyen emperyal güçler olduğunu hep birlikte gördük.

Bu oyun kurucularının amacı hiç bir zaman demokratik özgür bir ülke talebi olmadı.

Bu yüzden yola acı çektirilerek devam ediliyor.