Gebze sokaklarında günün her saatinde dilencilik yapan çok sayıda Suriyeli vatandaşa rastlamak mümkündür.

Hatırlayanlar bilir, bir süre önce İç İşleri Bakanlığı ile Valilikler sokaklarda dilenen Suriyelilere yönelik bir dizi tedbirler aldı.

Yapılan bu uygulama uzun sürmedi.

Çünkü bu insanların yemek, içmek, barınmak gibi hayati konularda ihtiyaçları var.

Dil bilmeyen, herhangi bir mesleği olmayan insanların yapabileceği tek iş dilencilik yapmaktır.

Başbakan yardımcısı Numan Kurtulmuş Suriyelilere 4 yılda 5 milyar dolara yakın harcama yapıldığını söyledi.

Bir milyon altı yüz bin Suriyelinin barınma ve diğer ihtiyaçları için bu paralar harcanmıştır.

Esas sorun bir daha Suriye’ye geri dönmeyecek olan bu insanlar için yapılması gerekenler var.

Bunların başında barınma, eğitim, sağlık gibi hayati konular yer almakta.

Eğer bu günden bu konulara eğilmezsek gelecekte daha büyük sorunlarla karşılaşırız.

İki gün önce bir marketten alışveriş yapıyordum, on yaşlarında iki Suriyeli çocuk satış görevlisine alacak olduğu ürünün fiyatını sordu.

Bir süre onları takip ettim.

Dil bilmedikleri için anlaşamadılar, çocuklar alacaklarını almadan marketten ayrıldı.

Bu çocuklarla birlikte yaşayacaksak, öyle görünüyor o zaman geriye kalıyor bunların eğitilmesi ve topluma kazandırılması.

Bunu başarmak zorundayız.

Aksi halde dışlanan bir toplumun neler yapabileceğini hesaba katmalıyız.

Aç kalan, dilenen, gelecek umudu olmayan Suriyeli çocuklar ileride karşımıza birer suç örgütü olarak çıkarsa şaşırmayalım.

Bir de bulunduğumuz şehirlerde ne kadar yabancı yaşadığını kayıt altına almak gerekir.

Eğer bu günden bu konulara eğilmezsek ileride daha büyük sorunlarla karşılaşırız.