Ülkemiz şaibelerle, kafa karışıklığıyla ve şaşkınlıkla dolu bir seçim sürecini daha geride bıraktı. Sonuç; büyük bir belirsizlik, ülke toz duman… Şimdilik net görüşler ifade etmeye çekiniyoruz. Çünkü tarih bize öğretti. Yani 7 Haziran seçimlerinde tek başına iktidar olamayan AKP, halkın tercihini yok saydı. Yıllarca ağızlarından düşürmedikleri ‘’Sandık demokrasisi’’ söylemini sonuçlar işine gelmediği için çöpe attı. Samimiyetsiz birkaç koalisyon görüşmesinden sonra görevi diğer muhalefet partilerine vermek yerine geçici bir savaş hükümeti kurarak yeni seçim takvimini 1 Kasım olarak belirledi.

Evet, kurulan geçici bir savaş hükümetiydi. Ne yazık ki HDP’ de bu savaş hükümetinde görev alarak meşruiyet kazandırdı. Hatta görev almadığı için İstanbul Milletvekili Levent Tüzeli, 1 Kasım seçimlerinde aday göstermedi. Belki de olabilecekleri ön göremediler. Yada bir şans vermek istediler. Fakat birkaç haftanın ardından HDP’li bakanlarda gerçekle yüzleşti. Bu hükümetin bir savaş hükümeti olduğunu söylediler ve görevlerini iade ettiler.  

Çünkü 7 Haziran dan 1 Kasıma kadar geçen süre zarfında. Askeriyle, polisiyle, siviliyle, yaklaşık dört yüz insan öldü. Suruç’ta ve Ankara da yüzlerce insan kalleşçe öldürüldü. Ev baskınları, baskında gerçekleşen infazlar, sokağa çıkma yasakları, akrep aracının arkasında sürüklenen yaralılar, derin dondurucuda bekletilen çocuk cenazeleri, operasyonlar, operasyonda öldürülen insanlar, basılan evler, yakılan kitap evleri, taşlanan, ateşe verilen parti binaları… Bunları gördük. Toplum olarak cinnet geçirdik.

7 Haziran dan 1 Kasıma kadar, ırkçılık, mezhepçilik, benden olmayan ölsüncülük arttı. Tüm bu olaylar yaşanırken 400 vekil verilmediği için bunların yaşandığı, tek başına iktidar olunmadığı için bunların olduğu, ama şehit cenazeleri ve Ankara katliamı sonrası oylarda artış olduğuna dair beyanlarda bulunuldu. Tehditler edildi. Yani ölüm gösterilip sıtmaya razı olun denildi ve 7 Haziran seçimlerine gelindi. Seçim sabahından akşamına kadar, yani oyların verilmesinden sayılmasına ve il-ilçe seçim kurullarına ulaştırılmasına kadar ülkenin her yerinden sandık hileleri, hırsızlık haberleri geldi. Ve sonunda seçim AKP’nin tek başına iktidarıyla bitti.

7 Haziran seçimlerinde seçmenin tercihine saygı duyulmadı. AKP erken seçim dedi. Muhalefet partileri ise bu duruma itiraz etmek yada hukuki ve siyasi bir mücadele başlatmak yerine, yeni seçim stratejileri belirlemeye girişti.    Şimdi AKP hariç seçimde görevli tüm parti temsilcileri seçim sonuçlarının gerçeği yansıtmadığını bildirse de parti genel merkezlerinden bu duruma itiraz yerine kabullenme açıklamaları geldi.

Bunu bir bahane olarak göre bilir, ya da ‘’Yenilen pehlivan güreşe doymazmış’’ atasözüne yora bilirsiniz. Ama böyle değil. Elbet ki insanların büyük bir çoğunluğu gitti ve kendilerini temsil ettikleri partilere oy verdi. Ama nasıl oldu da üç saatte 57 milyon oy sayılabildi. Bir dakika da 316.667 oy, bir saniyede 5.278 oy sayılarak sisteme nasıl girilebildi? Müşahitleri bir oya bile sahip çıkmak için saatlerce beklerken, üşürken, aç kalırken hatta bazı yerlerde tekme tokat dayak yerken hiçbir muhalefet partisi bu abes duruma itiraz etmedi.  

Yukarıda yazdıklarım seçimin özetiydi. Özetin sonucu ise; hakkından feragat etmiş ve yenilgiyi kabullenmiş bir muhalefet, dört yıl boyunca mecliste ne yaparsa yapsın hiçbir şey değişmeyecek, tek başına iktidar bu ülkeyi istediği gibi yönetecektir. Geçmiş olsun.