Son günlerde gereğinden fazla konuştum. Yoruldum...Sözcüklerin anlamlarıyla oynayabilmek, onları tanıştırmak, seviştirmek, yeni sözcüklerle yeni anlamlar türetmek varken, boş söz zaman kaybı... Bir de karşındaki insanlar anlama özürlüyse dilin kocaman olur, ağzına sığmaz hale gelir... Dilim şişti, konuşmayacağım; olmuyor...Ehliyeti olmayan yöneticilerle yıllarca yönetildik...Ve yönetilmeye devam ediyoruz. Diline söz alan, eline kalem alan, kendini dev aynasında gören insan bozmalarıyla yaşayıp gidiyoruz... Yaşamak bir sanat ise, ölüm bu sanatı tamamlayan kaçınılmaz sondur. Yaşamayı becerebilmek ve bu beceride başarılı olmak ölümün kaçınılmazlığını yok etmez. İnsanoğlu yaşam karmaşasında ölümü unutur. Yaşamla ölüm arasındaki bu noktada hırslarına yenilir. Savaşlara yolculuk başlar...Başta çocuklar, kadınlar, suçsuz insanlar ölür...Bu savaşı çıkaranlar öldürdükçe mutlu olurlar... Savaş beş ses...Karşılığı ölüm, kıyım, yok oluş...Savaşlar olmasın demekle olmuyor. Mustafa Kemal Atatürk' ün ''Yurtta Barış, Dünyada Barış.'' ilkesi tüm devletlerin ilkesi olmalıdır. Artık yıllarca unuttuğumuz ve unutturmaya çalıştığımız Atatürk' ün ilkelerine sarılma zamanıdır... Ölüler baharda yol boyunca açan iğde ağaçları çiçeklerinin kokusunu duyamaz... Ölüler toprakta yatmalarına rağmen; yağmur yağınca toprağın kokusunu koklayamazlar... İnsanı sevmek, seni seviyorum demek ne işe yarar sevdiğin duyamayınca... bir sabah sıcak yatağımda geleceksen ölüm hoş geldin sefa gelmedin ölüm Çanakkale'de Dumlupınar' da Sakarya' da Ülkemin her toprağında ve haklı kavgamda elimde bayrak bayrak geleceksen ölüm... hoş geldin sefa geldin ölüm... Tüm insanların barış içinde yaşaması dileğiyle...