Sırtımızda yumurta küfesi yok ya...Sırtımıza yüklenmiş yükleri

fırlatır atarız...Kırılan kırılır,dökülen dökülür...Hatta kırdıklarımızın,

döktüklerimizin karşısına geçer seyrederiz...

Elimizden çok şey gelir de,hiç bir şey yapmayız.İş işten geçer.

Derlenip toparlanmaya çalışsak da atı alan Üsküdar'ı geçer.

Yan yanabildiğin kadar...Ayrana sinek düştü bir defa....

Canın sağ olsun.

Bozulan dünya karşısında teslim olanlarla,teslim olmayanların

kavgalarını ibretle izliyoruz.Bu kavgayı sadece izlemekle yetiniyoruz.

Hangi tarafta yer alacağımızı karar veremiyoruz.Bazen teslim 

olmayanların rolünü oynamaktan geri durmasak da teslimiyeti

kabulleniyoruz...

İnsanlık bu süreçte başarısızlıklarını örtmek için,ütopik 

kahramanlarla gündemi değiştirme yolunu seçmiştir...

İnsanlık kendi tarihinden bu yana düşünürler,yazarlar,şairler,

aydınlar ve namuslu insanlar için darağaçları kurmuştur.Bu yenilgide

teslimiyetçilerin hiç mi suçu yok?

Kitapları silahlarla,bombalarla birlikte suç aleti olarak televizyonlarda

gösteren medya maymunlarının,kitapları Kızılay'ın göbeğinde yakan faşistlerin okumama sorununda hiç mi suçu yok?

Bu soruları sormak istemiyorum...Sen çal kızım....Sen oyna...

Bu sorular yüzünden damarlarım hiper tansiyon kesiyor geceleri...

Ve kanamaya başlıyorum...

Sanılmasın ki teslimiyeti kabüllendik...Asla...

Böyle biline...

pervasız vurur yüreğim

kahpeliği şah damarından

deli dolu çizer beni

kadınımın yüreğine...

Zaman zaman umutsuzluk resimleri çizsem de siz GÜZEL ÜLKEMİN

GELECEĞİNDEN umutlu olduğumu biliniz...