Geçmişte yaşanılan acıları silemeyiz. Ama o acıları yaşatanlarla hesaplaşa biliriz. Sanat, bu hesaplaşmanın en güzel yöntemlerinden biridir.

Erkan Karaaslan’ın ilk öykü kitabı “Kaplumbağalar Ölmesin”i okuduğumda bunu hissettim. Bu yönüyle bile kitap, daha fazla insanla buluşmayı hak ediyor ve on iki öyküden oluşan eser, toplumcu diliyle okuru içine çekip bir solukta bitiveriyor.

Karaaslan’ın kitaptaki ilk öykülerinde olay örgüsü çok iyi olmakla birlikte öykü içerisinde geçen diyaloglarda dikkat çekiyor. Bunlardan biride 19 Aralık sözde ‘’hayata dönüş’’ operasyonu adı altında yapılan katliamda hayatını kaybeden Kemal’in annesinin yanan oğlunu teşhir edemediği için DNA testi yapılabileceğini söyleyen görevliye ‘’Gerek yok öyle şeylere. Ne fark eder, hepsi bizim çocuğumuz.’’ demesi gibi.

19 Aralık cezaevi katliamı, 1993 Sivas’ı, boşandığı eşi tarafından takip edilip şiddet gören kadını ve ‘’dağbaşı suskunluğunu’’ anlattığı öyküleri, kurgu, diyalog, çatışma açısından oldukça iyiydi. Hatta ‘’Bitmeyen yaz’’ öykünü okurken acaba kurgu mu? gerçek mi? diye düşünmedim değil.

Okurken şunu fark ettim. Karaaslan’ın toplumsal sorunlarla bağ kurduğu öykülerinde kalemi çok daha güçlü. Yine öykü karakterlerine baktığımda belediye şoförü Aziz amca, hasta bakıcı kadın, inşaat ustası baba, sağlıkçı, Rinde yine güçlü öykü karakterleri arasındaydı. Öz yaşamından beslendiği belli olan yazar özellikle emekçi karakterleri çok daha iyi anlatıyordu.

Öykülerinde 1990’lı yıllara ait çok sayıda anlatı ve simge var Karaaslan’ın. Bu yanıyla kitap, aynı yada yakın dönem okurlarını hem gülümsetecek, hem de hafızalarını diri tutacaktır.

Okuru yada yazarı olalım fark etmiyor. Bilmediğimiz yaşamlar, bilip de görmediğimiz hayatlar, tanıklık ettiğimiz ama yazıya dökemediğimiz anlar, dışında durduğumuz yada içinden geçtiğimiz güzel ve acı zamanların, en değerli yazılı belgeleridir öyküler.

Erkan Karaaslan 1985 yılında Mersin’de doğdu. 2009 yılında Kocaeli Üniversitesi Teknik Eğitim Fakültesi’nden mezun oldu. Öyküleri çeşitli dergilerle bazı internet sitelerinde yayımlandı. 2010 yılından beri kamu emekçisi olarak İzmir’de hayatını sürdürüyor. Fakat ‘’Dokuz altı yollarının’’ sınırlarını aşarak hayatını öykülerle yenilemeye ve güzelleştirmeye çalışıyor.