Uzun bir tatilin arkasından okullar açıldı.Yürek ağrılarımız çocuklarımızı öğretmenlere teslim ettik...Çoğumuz bu iş bitti,

çocuğumun eğitim işi tamam diyerek işlerimize koyulduk...Bir sürü karmaşa çocuklarımızı bekliyordu haberimiz bile olmadı...

-Okul yerleşkeleri yetersiz.

-Okul binaları dört duvardan oluşuyor.

-Kütüphaneler yetersiz.

-Okullarımızın öğrenci dinlenme alanları yetersiz.

-Kantinler denetimsiz.

-Öğretmen kalitesinin tartışıldığı noktadayız.

-Yöneticilerin yeterli donanıma sahip olmadıkları kanısının yaygınlaşması.

-Dershaneler konusunun uzaması ve siyasi boyut kazanması.

-Öğrencilerin özel okul ile devlet okulu arasında ikilemde kalması.

-Sosyal etkinliklerin yapılmaması...

Bu maddeleri çoğaltmak mümkün.Fazla karamsar resim çizmek istemem.

Her şeye rağmen, yapılan anketlerde en güvenilen meslek öğretmenlik olmuştur...Tebrikler deyip öğretmenleri alkışlamam mı

gerekiyor?Bence görevini yapan insan alkışlanmaz.O sadece görevinin gereklerini yapmıştır...Hepsi bu...

Adam bana diyor ki;o kişi çok dürüst...

Ben de diyorum ki;dürüst olmak zaten o kişinin insanlık görevi...

İnsan dürüst olduğu için alkışlanmaz...İnsan olmanın yolu dürüstlükten geçer...

Öğretmenlik mesleği para kazanmak için yapılan bir meslek değildir...Öğretmenlik öz veri ister,çaba ister,insanı sevmek ister...

Öğretmen olmak donanımlı olmak zorundadır.Öğretmen çağdaş olmak 

zorundadır...Öğretmen laik olmak zorundadır...

Öğretmenin önüne bir sürü zorunluluk koyduk...Bu zorunluklar sana zor geliyorsa öğretmen olma kardeşim...

Masa başı devrimcileri gibi atıp tuttu demeyin...

Güzel Bayanlar,

Kibar Beyler:37 Yıldır ben eylem alanlarındayım.Birazcık konuşma hakkım olsun değil mi? Belki bu konuşmam işe yarar...Öğrencilerimizi kendi çocuklarımız kadar sevemiyorsak öğretmen olmayalım...

İnsan sevmeyen eğitici,öğretici olmamalı...