Ortalığa dökülen bilgilerin doğruluğunu, yanlışlığını gerçekçi bir şekilde sonuçlandırmak, vicdanlı yargıçların görevi oldu.

Eskiden iki parçaydık, şimdi kaç parça olduğumuzu söylemek güç.

Yolsuzluk iddiasıyla ortalıkta dolaşan bilgiler insanın hafızasını zorlayacak boyutta.

Hiç kimse böyle bir olayın olmadığını söylemiyor.

Belli bir kesimin sıkıntısı organize işlerin ortaya dökülmesidir.

Yine o eski alışkanlıklar depreşti.

“Benim hırsızıma dokunmayın, benim hırsızım iyidir” diyenler, sesleri çıktığı kadar bağırıyor.

Dünyada böyle bir toplum, böyle bir ülke yok.

İnsanlar soyuldukça, soyguncusuna daha çok bağlanıyor.

Bu bir sevgi değil, bu bir işbirliğidir.

Eskiden kovboy filmlerinin kahramanları, yaptıkları soygunlardan küçük bir bölümünü onları koruyan insanlara dağıtırdı.

Gelelim fotoğrafın diğer karelerine.

İnsanların kimseye güveni kalmadı.

Ortalıkta dolaşan siyasi aktörler sıranın kendisine ne zaman geleceğini bekliyor.

Hep birlikte şunu diyebiliyor muyuz?

Hırsız hırsızdır.

Bunun, siyasi kimliği, siyasi eğilimi, inancı hiç önemli değil.

Ancak o zaman ahlaklı toplum olma yolunda önemli bir adım atmış oluruz.

Eğer ortalıkta dolaşan iddialar doğruysa durum vahim demektir.

Bir tarafta ömrü boyunca çalışıp bir ev sahibi olamayan insanlar, diğer tarafta kısa sürede milyar dolarlık servetlere ulaşan zenginler...

Bu durumda iktidarlar değişse bile, zenginler değişmiyor.

Yanlış anlaşılmasın, hiç kimsenin temiz kazancına itirazımız yok.

Devleti, vatandaşı soyanlar hesap vermediği sürece bu döngü devam eder, gider.

Bakanların istifa etmesi sorunu çözmüyor.

Bataklığın kurutulması lazım.

Bir daha bu tür olayların yaşanmaması için köklü önlemler alınmalı.

Yapılan yolsuzluk kimsenin yanına kar kalmamalı.

Aksi halde aynı organize işler devam eder.