Bugün ki yazım biraz  geç kalınmış bir yazıdır.

Geçtiğimiz hafta Mersin’de hunharca öldürülen genç bir kızımız için yeterli tepki ortaya konulmuş değil.

Bu yüzden hepiniz gibi öfkem büyük!

Özgecan’ın başına gelenlerden hepimiz sorumluyuz.

Bir genç insan gün ortasında sadece evine gitmek için yola koyuluyor  ve tarihin en vahşi cinayetlerinden biriyle sonlanacak saldırıya uğruyor.

Hiç kimse bu ağır sorumluluktan kendini kurtaramaz.

Çünkü, aklımızı, geleceğimizi, duygularımızı, meczuplara teslim etmişiz.

Özgürlük diye her türlü sapkınlık meşru sayıldı.

Körpe bebeler dedesi yaşında adamların koynuna sokulması için fetvalar verildi.

Bu sözler söylenirken sustuk!

“İsteyen ebeveyn çocuğunu dilediği biçimde yetiştirir” diyerek yalan uydurma işbirlikçi liboşlar “ Dünya böyle” dedi.

Aman özgürlüklere karşı çıkmayın diye sus pus oldu pek çok insan.

İşte karşımıza çıkan tablo bu.

Anasının, bacısının dizinden tahrik olan sapıklar, televizyon ekranlarından, gazete köşelerinden topluma akıl verdiler.

 Bunların pek çoğuna ifade özgürlüğü diye katlandık.

Sormadık, sorgulamadık!

Çocuk hakları nerede başlar, nerede sonlanır merak etmedik.

Kadın bedeni üzerinden insanlığa düzenli saldırılar sürdürüldü.

Tecavüze uğrayan suçlu sayıldı.

Mini etek giyene, başı açık olana, alkol kullanana, sevgilisiyle yan yana yürüyene  “orospu” yakıştırılmasında bulunuldu.

Unutmayın, o minübüste her birimizin kız çocuğu olabilirdi.

Karşımızda çığrından çıkmış baba oğul birlikte bu vahşeti hazırladı.

Sanmayın ki, sadece kadınlar ve genç kızlar tehlike altında.

Bu yaratıklar için erkek kadın fark etmez.

Susmak, suça ortak olmak, tecavüzü meşru kılmak demektir.

Öyle an gelirki susup seyirci kalmak o pislik içerisinde boğulmamıza zemin hazırlar.

Sosyal medyada kendine yazar ve sanatçı diyen “bazı zavallılar laikliği vurgu yaparak, mini etek giydiği için bu vahşi saldırıyı haklı göstermeye çalıştı”

Böyle bir dönemde kimin ne söylediğine değil yaptığı uygulamalara bakmak lazım.

Bugünlere bir günde gelmedik.