Yaşananları özetlemek gerekirse olup bitenlerden herkes haberdar.

Suruç katliamı nasıl ve kimler tarafından yapılıp nereye büküldüğünü ve devamında ne yapılmak istenildiği her geçen gün daha net görmek mümkün.

Hiç kimseyi kör sanmasınlar.

Bu davranışlar hangi çırpınmanın ve suçluluk psikozunun ürünü olduğunu anlamayan yok.

Cumartesi günü bir kaç eş dostu ziyaret ettim.

Her sohbetin başında ne oldu da bir anda ortalık kan gölüne dönüştü.

Yoksa 90’lı yıllara tekrar geri mi dönüyoruz korkusu hakim.

Herkes kendi sıkıntısını unuttu yaşanan kavgaların ve çatışmaların daha kötü sonuçlar doğurmasından endişe duyuyor.

Türkiye sıradan bir üçüncü dünya ülkesi değil.

Dünya kapitalist sisteminin önemli köşe taşlarından biridir.

Her şeyin bir kuralı vardır.

Bugüne kadar yapılanlar gibi daha uzun süre keyfi uygulamalar sürdürülemez.

Oyunu yazarım sahneye koyarım ve seyrettiririm hevesi içerisinde olmayın.

Sonunda çuvallarsınız.

Yazarsınız ancak oynayamazsınız.

Genellikle sahnede oyun senaryonun dışında oynanır ve güncel konularla zenginleştirilir.

Gün gelir ezberler bozulur.

Sosyal medyada her gün ilginç öneriler ortaya atılır.

Savaş çığırtkanlığı yapanlar kadar savaş karşıtı olanlar seslerini yükseltiyor.

Öyle eskisi gibi insanlar tek taraflı bilgilenmiyor.

Sık sık öğütlenir “iyimser olalım, kara gözlükleri çıkaralım, bardağın dolusunu da boşunu da görelim, pozitif düşünelim, karamsarlıktan kurtulalım” önerisinde bulunulur.

Ülkemiz koşullarında iyimser olabilmek için haklı nedenlerin, gelişmelerin oluşması gerekir.

Öğüt verileneceğine dilek ve temennilerde bulunacağına çözüm yolları önerilse daha iyi olur.

Hiç bir sorun kavga ile öfke ile çözülmüyor.

Öyle ise yapılacak iş akıl yoluyla hareket etmektir.

Yüksek sesle konuşarak, çok fazla bağırarak haklı olunmuyor.

Savaş zenginler için fırsat, generaller için onur, masumlar için ölümdür!