Dört günlük tatili geride bıraktık.

Pazar günü bıraktığımız yerden yeniden başladık.

Sevgili Cemal Balcı’yı perşembe günü kaybettik.

Cuma günü Gebze protokol bayramlaşmasına katıldım.

Aynı gün ikindi namazında Mustafa Paşa Camii’nde Sevgili Cemal Balcı’nın cenazesini kaldırdık.

Bayram tatili olmasına rağmen pek çok insan tatilini yarıda bıraktı Cemal Balcı öğretmenin sonsuzluğa uğurlanmasına katıldı.

Camii avlusunda hüzün ve sessizlik hakimdi.

Trabzondan Sevgili Mustafa Karabela cenazeye gelmişti.

Cenazeye katılanlara dikkatle baktım, çoğunluk 68 ve 78 kuşağının insanlarıydı.

Pek çok eski dostumu birarada gördüm.

Herkesin acısı büyüktü.

Bu yüzden sohbetler kısa ve özdü.

Cemal Balcı öğretmen için herkes güzel anılar anlattı.

Demokrasi mücadelesinin sayısız neferlerinden biriydi.

Gebze Eğitim-Sen Şube Başkanlığı, ÖDP yöneticiliği en son CHP üyesi oldu.

Kısa süre önce pankreas kanserine yakalandı.

4 aylık kısa bir sürede aramızdan ayrıldı.

Sevgili Cemal Hoca’yı Pelitli Mezarlığına defnettik.

Bir kişi daha eksildik.

Her yürüyüşde, her etkinlikte Cemal Öğretmen hep ön sıralarda yerini alırdı.

Artık o bizimle olmayacak.

O’nu sonsuzluğa yolcu ettik.

Kısa bir yaşama insanlar neler sığdırıyor.

Geri de sadece anılar ve yaşanmışlıklar kalıyor.

Tabiki o anılar hep içimizde tazeliğini ve güncelliğini koruyacak.

Cemal Öğretmenin mezarı başında en yakın arkadaşı İsmet Öğretmen kısa ve önemli bir konuşma yaptı.

Gözler yaşlı, ağlamaklı sesler Değerli bir dostu demokrasi mücadelesinin önemli bir neferini kaybetmenin hüznü vardı.

***

Bu bayram pek çok insan için zor geçti.

Soma’da, Ermenek’te yaşamını kaybeden madenci çocuklarının sözleri iç yakıcıydı.

Bayramın ilk gününden itibaren trafik de kaybettiğimiz insan sayısı 70’e ulaştı.

Yine bildik sözler dinledik.

İş kazalarında, trafik kazalarında ölen insanlar için “fıtrat” ve” kader” nitelemesi insana verilen değeri bir kez daha ortaya koydu.

Bolu Dağında trafik kazası sonucu yaşamını yitiren insanlar için şirket yetkilisinin söylediği sözler inanılır gibi değildi.

“Ne olmuştu ki, yani orada biraz insan öldüyse”

Bunlardan daha çok vardı memlekette.

“Ölenle ölünmez”di.

Ve hayat “bir şekilde sürüp gidecekti.

Para kazanmaya devam edilecekti.

Bizim topraklarımızda insana verilen önem bu kadar.

Her bayramda bayramamı yoksa savaşa mı gidiyoruz belli değil.

Koca Avrupa Kıtasında bir yılda trafik kazasında ölen insan sayısı bizim ülkemizde bir günde ölüyorsa bu işin “kader”le “fıtrat”la açıklanır tarafı olmaz.

Toplu taşımacılık yaygınlaşmadığı sürece çok daha “kader ve fıtrat” sözleriyle avutulur ve kandırılırız.