“Yeni Türkiye”ye değil yeni döneme girdiğimizin önemli belirtileri kendini göstermekte.

İçeride ve dışarıda yaşanan gelişmeler biraz kaotik görünseler de ısınan değil kaynayan bir dönemin haberini işaret ediyor.

Evet, içten içe kaynıyoruz.

12 yıldır hedeflerine adım adım yürüyen AKP planlanmış bir politikayla artık zirvededir.

Ancak her zirvede olduğu gibi oraya dikilen bayrak aynı zamanda geri dönüşün habercisidir.

Bu iniş çıkıştaki gibi özenli ve dikkatli olmayabilir.

Hem içeride hem dışarıda birikmiş bolca sorunların ağırlığı sıkıntılarla dolu olduğu görünüyor.

Sırasıyla gidelim.

Önce içeriye bakmak her zaman en doğru olanıdır.

Gittikçe yükselen toplumsal tepkiler iktidar partisine olan tepkiyi haber veriyor.

Geziden çok önce başlayan, onunla sıçrama gösteren daha sonra da yaygınlaşan sivil muhalefet iktidar için can sıkıcıdır.

Deyim yerindeyse ilacı yoktur.

Bu muhalefet “sandıktan şu kadar oy aldık, milli irade biziz” söylemleriyle karşılaştırılacak bir düşünce değil.

İstediğimiz kadar can sıkıcı gerçeklerin üzerine örtmeye kalkışın her gün yeni bir sıkıcı durum ortaya çıkıyor.

Bunları ötelemek imkânsız.

Gündem değiştirecek konular eskisi gibi inandırıcı bulunmuyor.

En yenisi Suriyeli muhalifleri eğiterek yeni bir kaotik durum yaratılmak isteniyor.

İçeride yoksulluğun ve işsizliğin yaratmış olduğu güvensizlik var.

Din ve inanç üzerinden yürütülen tartışmalar kırılmaları durduracak düzeyde değil.

İçeride hamaset, dışarıda çaresizlik var.

İktidarın durumu böyle görünüyor.

Ya muhalefete ne demeli.

Kimin ne söylediği belli değil.

Kaotik bir ortamda bilinmeyen yöne doğru sürükleniyorlar.

Bu durum iktidarın işini kolaylaştırıyor.

Ancak ülkenin durumunu zorlaştırıyor.