Önceki gün aramızdan ayrılan Ayşe Altan’ı çarşamba günü uzun bir yolculuğa uğurladık.

Şiirler öksüz kaldı artık...

Şair’in dediği gibi;

“Her ölüm erken ölümdür”

Sevgili Ayşe’nin ölümü çok çok erken ölüm oldu.

Böyle günlerde yazı yazmak oldukça zordur.

Çünkü Ayşe Altan’ı anlatmak hiç de kolay değil.

Kısa ve öz olarak Ayşe’yi nasıl anlatırsın diye sorsalar bana, iyi bir anne, şiir yürekli bir kadın olarak onu tanıdım.

Yazmayı da, okumayı da çok severdi.

İlk şiir kitabı “Elin üzerinde olsun yüreğimin” Yeni Haber Yayıncılık tarafından birlikte çıkarmıştık.

Yıl 2008...

Ne kadar mutlu olmuştu, kullanmış olduğu cümleyi bugünki gibi anımsıyorum.

“Oğlum Ömer’den sonra bu benim ikinci eserim”demişti.

Bir ara gazetemizde yazıları yayınlanan Ayşe Altan iyi bir anne, şiir yürekli bir kadındı...

Her karşılaştığımızda o bana oğlumuz Tahir’i sorardı, ben de ona oğlu Ömer’i sorardım.

Ömer Ayşe’nin biricik oğludur.

Her gittiği yere onu da  götürürdü.

Ömer’i iyi yetiştirmek için ona iyi bir eğitim alması için çok fedakarlık yaptı.

Ömer’de annesinin fedakarlıklarını boşa çıkartmadı.

En son karşılaşmamız gazetemiz yazarı Halil Yeni’nin Özgürlük Kitabevi’ndeki imza gününde oldu.

Geçtiğimiz pazar günü Gebze Ticaret Odası’nda  üçüncü şiir kitabı olan “Eksik Şiir”in imza günü oldu.

İmza gününe davetli olduğum halde gidemedim.

Ancak haber merkezindeki arkadaşlarım beni temsilen oradaydı.

Daha sonra imzalı kitabını kendisi getireceğini söylemişti.

Salı günü Kadıköy’de bir yakınımı hastane ziyaretine gidiyorduk, bir telefon geldi.

Ayşe Altan’ın intihar ettiği söylendi.

Önce inanamadım, daha sonra şok oldum.

Çünkü böyle birşey yapacağı  aklımın ucundan bile geçiremezdim.

***

Ayşe Altan’ın gazetemiz tarafından 2008 yılında basılan çok sevdiği şiir kitabından “Açık Yara - Açık Yeşil” şiirini sizlerle paylaşmak istedim;

Gözlerinin rengi evime sinmiş. Dokunduğum her yerde kokun var...

Söylediğin türküyü hala duyuyorum.

Uzun yoldan gelmiştin...Denizden geldiğin için saçların dalga dalgaydı...

Yüzünde kopan fırtına yeni dinmişti...

Seni çok uzun süren mevsimlerden sonra gördüğüm için alabildiğine şaşkınım.

Getirdiğin rüzgarla titreyip duruyordu yüreğim.

Gözlerinin ta içinde bir küçük noktaya takılıp kalmıştım yıllardır.

Yıllardır bu küçük nokta düşlerime girdi. Yalnızlıktan üşüdüğüm zamanlarda ısıttı içimi. Yolumu kaybettiğimde yol gösterdi bana. Her yalnızlıkta tek ona sığındım.

Her mevsim, sarı ile maviyi içimde severek biriktirdim.

Birleşince senin rengini alsınlar diye biriktirdim içimde.

İstedik ki tüm renkler sana çıksın.

Günlerdir hiç birşeyin farkında değilim.

Güneş yakmıyor beni. Uyumuyor, üşüyorum. Duvarlarda takılı kalan sözcüklerin olmasa, buraya hiç gelmediğine inandıracağım kendimi.

Uzun süren bir rüya gördüğümü düşüneceğim.

Sen farkında olmadan ellerine baktım hep.

Yıllardır beni sımsıkı tutan yalnızlığın ellerine hiç benzemiyordu ellerin. Sen bana haber vermeden gittiğinde, benr ateşler içindeyim...

Sevgilim!...

Sen her rüzgarla gelmesen bile...

Seni bende sınadım...

Beni sensizlikte...

Ayşe Altan tüm acılarını şiirlerle tedavi etmesini bilen, şiir dolu bir kadındı.

Güle güle Ayşe Altan...

Seni hiç unutmayacağız...!

Şiirlerini okudukça seni hep hatırlayacağız.