Milli Eğitim Bakanlığı, özel okullarda Noel, Paskalya, Halloween gibi , 'Türk kültürüne ait olmayan ve çocukların psikososyal gelişimlerine katkı sağlamayan' kutlamaları yasakladı.

Üsküdar'da büyüdüm. Çocukluktan yetişkinliğe orada eriştim. Mahallemizde yabancı kökenli komşularımız vardı. Aleko Baba, Larry amca, Garbis Bey...

Onlarla olan anılarım, çocukluğumun en mutlu anları olarak yerleşmiş hafızama.

Aleko baba, Ermeni kökenliydi.

Sık sık ülkesine ziyarete giderdi.

Gitmeden önce mutlaka bana , bir şey isteyip istemediğimi sorardı.

O zamanlar 15-16 yaşlarında idim.

Hiçbir şey istemezdim ama Aleko Baba memleketinden gelirken, kültürlerine ait ürünler getirirdi.

Çikolata, yiyecek, bazen giysi hediye ederdi.

Bayramda yersin, giyersin derdi.

Nasıl zarif, anlayışlı, sevgi dolu bir insandı anlatamam.

Ve hep 'siz, küçük hanım ' derdi bana.

'Küçük hanım nasılsınız bugün?'

Bu 'siz ve küçük hanım' hitabı resmiyetten uzaktı.

Sıcacık sarıp sarmalardı yüreğimi.

Şimdi onu anarken, nasıl yoğun bir özlem duygusu ile dolduğumu ifade edemem.

Ben o yaşlardayken 60 yaşlarındaydı.

Bugüne dek tanıdığım, on parmağımı geçmeyen sayıdaki, nadir çok iyi insanlardan biriydi.

Işıklar içinde uyusun.

Larry amca...

Diğer harika insan...

Yaz tatillerinde eczanede çalışırdım.

Eczanenin yakınında kırtasiye dükkânı vardı.

Kitap okuma aşığı olduğum için, haftada iki akşam dükkânına uğrardım.

O da emekli müfettişti.

Kitaplardan başardık konuşmaya, zamanı unuturdum.

Ramazan ayında dükkanına gittiğimde , eğer yemek yiyorsa,hemen yemeği kaldırırdı.

'Önemi yok, lütfen buyrun' derdim, asla kabul etmezdi

Ezana az kaldı küçük hanım ( o da öyle seslendirdi bana) , bekleyelim birlikte yeriz derdi.

Ah canım, Larry amcam!

Gözlerim yaşardı anarken.

"Kültürleri tanımak, bilmek çok insan yapar seni. Çok kitap okuyorsun, çok ülkelere gidiyorsun demek. Oku hep." diye eklerdi.

Paskalya Bayramı kutlamalarını anlatırdı.

Halloween 'i ...

Bir keresinde boyalı yumurta getirmişti hediye olarak.

Ben de ona Türk mutfağına özgü bir yemek yapıp götürmüştüm, birlikte iftar yapmıştık.

Nur içinde yatsın.

Garbis Bey, kardeşimin patronuydu.

Tekstil atölyesi vardı.

Kardeşim onun yanında çalışırdı.

Ramazan ayında paydos saatini çok erken yapardı.

Öğle yeme saatlerinde de , oruç tutanların uyumalarını isterdi.

Tutmayanlara, dışarda yemek yedirirdi.

Bayram harçlıklarını eksik etmezdi.

İyi miktarda harçlık verirdi.

O da rahmetli olmuştur.

Rahat uyusun.

Dimağımda, yüreğimde sıcacık izler bırakan iyi insanlar, gayrimüslimdi.

35 yıl geçmiş olmasına rağmen, andıkça sevgiyi hissediyorum hâlâ.

Saygı, sevgi dolu ilişkilerimiz vardı.

Olumsuz yönde etkilemediler.

Aksine bugünüme taşıdığım zenginlikler kattılar yaşantıma.

Ülkemizde farklı kültürlerden aileler var.

Kendi kültürlerini de yaşıyorlar, bizim kültürümüze de uyum sağlıyorlar.

Böyle öğrencilerim de var.

Özel günlerine ait yiyecekler getirirler, bayramlarında.

Bir de 23 Nisan için, farklı ülkelerden çocuklar gelirdi.

Müsait olanların evlerinde misafir edilirlerdi.

Ne güzel arkadaşlıklarımız olmuştu.

Mektup yazardık birbirimize.

Farklılıklar zenginleştirir, katkı sağlar.

Bu zenginliği, renkleri korumalıyız.

Toplumsal barışı destekler.

MEB'in bu kararının , yanlış bir karar olduğunu düşünüyorum.

Farklılıklara saygıdan, sevgiden yoksun yetişen bireylerden oluşan toplumlar, her yönde başarısız olurlar.

Umarım bu yanlıştan dönülür.

U-mutlu kalın...