Bir insanı her gördüğünüzde dudağınızda tatlı bir tebessümle gülümsersiniz ya hani, arkadaşım Emre Candan’da öyle biriydi. Kimi karşılaşmalarımızda ‘’soyadın gibi insansın’’ derdim. Sevinirdi. Candan’dı gerçekten. Candan ileri.

Yanımıza geldiği an hemen bir neşe kuşatırdı içimizi. Biz yanına gitsek küçük bir espri güzel bir sözle sevindirirdi bizi. Gülen yüzü, tatlı diliyle çekim merkeziydi.

Birbirimize vizyona giren filmleri anlatır, dizi önerir, yeni çıkan şarkılarını gönderirdik. ‘’Leyla ile mecnun’’ dizisinden espriler yapar, ‘Behsat Ç.’’den alıntılarla sohbet ederdik. Gündelik hayatın yoğunluğu, işte yaşanan sıkıntılar uçuşup giderdi o an aklımızdan.

Mazlum biriydi Emre. Sessiz ve birazda kimsesizdi. Kendinden başka kimseye zarar verebilecek biri değildi. Karınca yuvası görse üzerinden atlar, atlayamıyorsa yolunu değiştirirdi.

Son yazışmamızda bana Hasan Hüseyin Korkmazgil’in yazdığı Mehmet Özer’in seslendirdiği bıçak kemikte şiirini göndermiş ‘’yaşıyor gibi okuyor abi’’ demişti. Birkaç gün sonra mahalleye çökmüş bir çete tarafından kasığına saplanan nefret dolu, adi bir bıçak aramızdan söküp aldı kardeşimizi.

Çözüle bilir konuyu oturup konuşmak yerine en basit bir tartışmada bile bıçağa, silaha sarılan, sırtını bir güce yasladığı için karşısında ki insanı anlamak değil öldürmek için saldıran toplumun kurbanı oldu Emre Candan. Belki tarafı bile olmadığı bir tartışmada arkadaşlarını bırakıp gidemediği, onlara yardım etmek, kavgayı ayırmak istediği için hayatını kaybetti.   

Bu dünyalar güzeli insanı öldüren katiller, yakalandı yada yakalanacak. Ve bir süre cezaevinde yattıktan sonra serbest bırakılacak. Evlenecek belki de, çocuğu olacak. Önünde duran yeni yılları ailesiyle, sevdikleriyle neşe içinde kutlayacak. Fakat Emre yattığı o derin uykudan, bir daha doğrulup kalkamayacak. Yeni dizileri izleyemeyecek, şarkılar dinleyemeyecek. Ve akla her geldiğinde yüzde gülücükler açtıran bu insan artık her aklımıza geldiğinde bizi hüzünlendirecek.

Bu ülke topraklarına, insanlar arasında nefret tohumları ekilirken, cahillik, eğitimsizlik örgütlenirken, mafya, çete düzenine göz yumulurken biz aydınlık bir ülke için mücadele ettik. Ama onlar kazanırken biz Emre’yi kaybettik.

Tesadüf bu. Sosyal medyada son durumuna şöyle yazmıştı Emre ‘’Ölenler ölümü bilmez, ölüm kalanlar içindir.’’ Şimdi geride kalanlar her gün ölmemek için adalet istiyor. 27 yaşında öldürülen bu dünyalar iyisi insanın katiline sebep olanların yargılanmasını, cezalandırılmasını talep ediyor.