Önceki gün önemli bir eğitim sendikası temsilcisinin atmış olduğu sosyal paylaşım konusu oldukça dikkat çekiciydi.

Gebze’nin muhtelif yerlerine imam ve hatip okullarına kayıt yapılması için kocaman afiş ve pankartlar asılmış.

Bu afiş ve pankartların asılabilmesi için Milli Eğitim Müdürünün ve kaymakamlığının oluru gerekir.

Bir kaç yıldır Gebze’nin değişik noktalarına asılan afiş ve pankartlar pek çok insan gibi benim de ilgimi çekti.

Aklıma gelen ilk soru Milli Eğitim Müdürlüğü okullar arasında kayırma ve ayrımcılık yapıp yapmaması oldu.

Aynı durumda olan Fen Liseleri veya Anadolu Liseleri afiş veya pankart asabilir mi?

Milli Eğitim Müdürlüğü kendine bağlı okullar arasında iyi okul ve önemsiz okul ayrımı yapması doğru bir uygulama mıdır?

Bu tür uygulamalar toplumda derin ayrışmalara yol açar.

Türkiye iki yüz yıla yaklaşan bir uluslaşma, modernleşme ve aydınlanma mücadelesi ile bu süreçte oluşan zengin bir birikime ve geleneğe sahiptir.

Bunu darmadağın etmek hiç kimseye kazanç sağlamaz.

Eğitim üretim içindir.

Eğer siz eğitimi sadece seçmenin oyunu bloke etmek için uygularsanız içeride kısa süreli kazancınız olabilir.

Ancak dışarıda rekabet etme gücünüz kalmaz.

Nitekim Milli Eğitim müfredatını bir kez daha değiştiren ilk ve orta öğretim de din derslerini daha da arttırıp evrim teorisini derslerden çıkaran buna karşılık şeriat ve cihat konularını programa alan AKP iktidarı bu yolla gelmiş ve geleceği birbirine bağladığını iddia ediyor.

Oysa yapılan uygulama toplumu daha çok dinselleştirerek ülkenin gelişeceğini sanmak hayal ürünüdür.

Bu yol Pakistanlaşmak, Afganistanlaşmaktır.

Dünya’da toplumu dinselleştirdiği için gelişen ve kalkınan tek bir ülke yoktur.

Dolayısıyla bu gidiş sürdürülemez.

Gelişmiş dünya kendi toplumunu dinselleştirerek kalkınmadı.

Almanya’nın kalkınmasındaki en büyük etken mesleki okullardır.

Bu yüzden bizim lise ve üniversitelerimizden mezun olan gençlerin çalışma kültürleri gelişmedi.

Binlerce işsiz insan var  herkes masa başı, devlet garantili iş bekliyor.

Eğitim toplumu ayrıştıran değil birleştiren itici güç olmalı.

Eğer bunu başaramazsak Dünya ile rekabet edecek gücümüz olmaz.