Çarşamba günü tanıdık bir dostum, işe gitmeden önce kahvaltı yapmak için bizim gazetenin bulunduğu sokakta aracını park etti.

Tahmini yarım saat sonra kalktı, aracının bulunduğu yere gitti.

Aracı yerinde yoktu.

Çevreye baktı, az ilerde bir başka aracı çeken çekiciyi gördü ve yanlarına gitti.

“Benim aracımı siz mi çektiniz, nereye götürdünüz?” diyerek yardım istedi.

Çekicideki sivil görevli, “şu ilerdeki otoparkta olabilir” diyerek gönülsüz cevap verdi.

“Bu arada hazır arabam çekilmişken, sinirlerim yatışana kadar gazeteye gideyim; İsmail Kadı’yla uzun zamandır görüşmüyorum, biraz sohbet edelim” niyeti ile yanıma geldi.

İyi de olmuş.

İşten, güçten, siyasetten birçok konu üzerine sohbet ettik.

Konu döndü dolaştı memleket meselesine geldi.

İktidar, vergi toplamak için her fırsatı değerlendiriyor.

Bizim sokaktan günde ortalama 10 – 15 araç çekiliyor.

Araç çekme işi sektör haline geldi.

Otoparklar yeterli olmadığı için insanlar sokak aralarına, yaya kaldırımlarına araçlarını park ediyor.

Polis ve çekiciler anında aracı alıp götürüyor.

Eskiden anons ederlerdi, uyarıda bulunurlardı, şimdi ise hiçbir uyarı yapmadan araçları alıp götürüyorlar.

Demokrasi ileri boyuta ulaşınca işler böyle oluyor.

Misafirimle ikinci çayımızı içmeye başladık, PTT dağıtıcısı geldi.

İmza karşılığı evrağınız var dedi.

Neyse, imzayı attım, evrağı açtım, trafik cezası gelmiş.

En düşük ceza 166 TL.

Cezanın yazıldığı yer Eskihisar Feribot Yolu.

Hızım 56 Km.

Peki, Gebze’nin ortasından geçen E5 karayolu ile feribot yolu arasında ne fark var?

Her iki yol da meskun mahal.

Gebze’nin içerisinden geçen araçların hızı 100 Km’nin üzerinde.

Üstelik Eskihisar Feribot Yolu’nda hız tabelası bile yok.

Oldu olacak trafik görevlilerini Maliye Bakanlığı’na bağlasınlar her gördükleri hatayı, uyarıda bulunmadan ceza yazsınlar.

Devlet, vatandaşına karşı fırsat kollamaz.

Bütçe açıkları ancak bu yolla kapanır.

Vatandaşın da devlete olan güveni bu şekilde yerle bir olur!...