Pazartesi günü çatı adayının açıklanması herkesi ters köşeye yatırdı.

Pek çok insan nereden çıktı bu ismi ile soyadı çok uzun yazılı insan diye söylenmeye başladı.

Bizim toplumumuz statükoyu çok sever.

Ancak zaman içerisinde alıştı mı kolay kolay vazgeçemez.

Ekmeleddin İhsanoğlu’na da alışırız.

Gelelim, CHP ve MHP’nin ortak adaylığına eğer gerçekçi konuşmak lazımsa, kimse Kemal Kılıçdaroğlu’na efelenmesin.

Yetmez ama eveti haykıranlar, Erdoğan’ı demokrasi kahramanı ilan edenler çoktan inandırıcılığını kaybetmiştir.

Bu yüzden herkes kendi doğrularına göre hareket etmekte haklıdır.

CHP’nin tek başına yapacağı bir şey kalmadı.

Türkiye’nin normalleşmeye ihtiyacı var.

Boş sözlerle, boş laflarla hiçbir yere varılmıyor.

Bu şartlar altında beğensek de beğenmesek de her gün hoşumuza gitmeyen bir dizi uygulamalar günlük yaşamımızı alt üst ediyor.

Hangimiz yapılanlara itiraz ediyor?

İtiraz edenlerin başına neler geldiğini hep birlikte seyrediyoruz.

Aydınların görevi elbette siyasetçilerin yanlış uygulamalarına karşı çıkmak ve eleştirmektir.

İki yanlışın bir doğru etmediğini biliyoruz.

Türkiye’nin diyaloğa, karşılıklı konuşmaya ihtiyacı var.

Meleklerin cinsiyetini tartışacak zaman değil.

Öyleyse hep birlikte derin nefes alıp olup biteni sağlıklı bir şekilde değerlendirmekten başka çare yok.

Eğer ortada kırıntısından bile söz edebileceğimiz bir demokrasi varsa ona işlerlik kazandırmalıyız.

Hiçbir şey en kötüsünden daha kötü olamaz.

Yanı başımızda onca cinayete ses çıkartmayan, din adına kabul eden ekseriyetten umutlanmak gerçekçi değil.

Düşünmeden verilen kararlar bizi bu sonuca götürdü.

Öyleyse soğukkanlı ve akılcı olmaya ihtiyacımız var.

Not: Haftasonuna kadar şehir dışında olacağım. Yazılarıma ara vermek durumundayım. Özür dilerim…