Önümüzdeki iki ay Cumhurbaşkanlığı seçimlerine odaklanmış olacağız.

Yeni bir Cumhurbaşkanı seçeceğiz.

Ülkemizin normalleşmeye ihtiyacı var.

On yıldır kavga gürültü…

İnsanlar ve kurumlar yoruldu.

Türk insanının önüne iki seçenek konuldu.

Birinci seçenek bu gerginliğin devam etmesi yönünde, ikincisi ise normalleşme…

Bakalım hangisi tercih edilmiş olacak.

CHP ve MHP’nin siyaset üstü göstermiş olduğu Cumhurbaşkanı adayı Ekmeleddin İhsanoğlu bazı çevrelerde epey eleştirildi.

Bu eleştirilerin haklı tarafları olabilir.

Ancak bazı konularda insaflı olmak lazım.

Bir insanı babasından ve geçmişinden ötürü linç etmek doğru değil.

Geçmişi çok düzgün olup da bugün yanlış yerde olan çok sayıda insan bilirim.

Her iyi insanın mutlaka eksik tarafı olur.

Önemli olan müşterekte buluşmaktır.

Cumhurbaşkanlığı koltuğuna oturacak olan şahsiyet ülkenin tamamını temsil etmeli.

Siyasi bir kavgayı Cumhurbaşkanlığı makamına taşımak doğru değil.

Bu yüzden bazıları fedakarlık yapmalı.

Diyeceksiniz, hep fedakarlık bizden mi olacak?

Evet, bizden çünkü, gerilim arttıkça iktidarın oyları da arttı.

Bu yüzden daha fazla acı, daha fazla kavga bizim gibi insanlara zarar verdi.

Karşılıklı konuşamadığımız her sorun bize maliyet olarak geri döndü.

CHP’nin tek başına çıkartacak olduğu adaya verilecek oy belli.

Öyleyse uzlaşıya ihtiyacımız var.

AKP neden kimseyle uzlaşmıyor?

Çünkü kendi bloklaşmış oyu var.

Bu yüzden kendi seçmen kitlesi ile buluşarak tek başına Cumhurbaşkanı seçmek istiyor.

CHP’nin, MHP’nin ve diğer siyasi partilerin böyle bir gücü yok.

Öyleyse daha fazla çalkantı yaratmadan güçleri birleştirmede yarar var.