Sadece havalar ısınmadı.

Aynı zamanda toplumdaki gerilim gün geçtikçe tırmanışını sürdürüyor.

Diyeceksiniz bu ülkenin son 10 yılında kavgasız gerilimsiz bir gün oldu mu?

Bazan insanın uykuları kaçıyor.

En yakınındaki insanlar birbirini                 hainlikle, düşmanlıkla suçluyor.

Ne hale geldiğimizi, nasıl paramparça olduğumuzun en somut örneğini yaşıyoruz.

Bir kaç gündür devletin tepesinden çatlak sesler geliyor.

Birinin sözlerinin dumanı henüz tüterken öteki besbelli ki ona cevap verdi.

O yüzden ortaya çıkan “çatlak” ses ifadesi herkesin dikkatini çekmeye yetiyor.

Birinin söylediğine diğeri tokat gibi cevap yapıştırıyor.

Bu yaşanan kahvehane sohbeti değil.

Biri dediğim sıradan bir vatandaş hiç değil.

Devletin yürütme erkinin en tepesinde ki isim.

Diğeri dediğimiz devletin en kudretli ismi!

Üstelik aralarında geçen dialog basının ve kamuoyunun önünde gerçekleşiyor.

Bu tür önemli kavgaların arasında kalmak iyiye alamet değil.

Umarım bu kavgada arada ezilenler izleyiciler olmaz.

Hangisinin haklı olduğu konusuna gelince benim açımdan anlamsız.

Hani derler ya al birini vur ötekine misali.

Bir süredir gündemin birinci önceliği olarak yer alan çocuk taciz ve tecavüzleri gün geçtikçe güncelliğini koruyor.

Aile ve sosyal güvenlik bakanı mağdurların lehine iyi bir sınav vermedi.

Eğer suçların işlendiği veya ilişkisi olduğu vakıf ve dernekler koruma altına alınmış olmasaydı bu kadar fazla gerilim yaşanmazdı.

Diyeceksiniz, bu durum olmasaydı başka bir gerilim faslı açılırdı.