Son günlerde kendi kendime “Ne oluyoruz?” diye sorma ihtiyacı duydum.

Yanıtını bulamadığım için “Acaba hep böyle miydik?”

Herhalde ya biz böyle değildik ya da fena halde ahlaki yıkıma uğradık.

Normal koşullarda sokakta yürürken utanması gereken kişiler, kasıla kasıla, hiçbir şey olmamış gibi davranıyor.

Bırakın sokağa çıkmayı, insanlara akıl bile verir durumdalar.

Öyle ki, verdikleri sözleri yerine getirmemek bir yana dursun, pişkin pişkin, hiçbir şey olmamış gibi davranmayı marifet sayıyorlar.

Et kokarsa tuzlarsın, tuz kokarsa yapacak bir şey yok.

İnsanlara ahlak dersi verenlere bakıyorum ve sıkılıyorum.

Ne hallere düştük!..

Hiçbir şey olmamış gibi ortalıkta dolaşan bir yığın; “Aziz Nesin’in” deyimiyle zübük var.

Hangisine laf yetiştireceksin?

Bir toplum onca yanlış  işlere gülüp geçiyorsa, hatta umursamıyorsa, “ne hallere düştük?” demekten başka söyleyecek söz kalmıyor.

Ve işin acı tarafı, insanlar bu tür kişileri halen önemsiyor.

Hatta itibar ediyor.

Tıpkı çocukları cezaevinde bulunan eski bakanlar gibi.

Şimdi bakıyorum, eski Ekonomi Bakanı Zafer Çağlayan partisinin toplantılarına katılıyor.

Eline mikrofonu almış, hiçbir şey olmamış gibi avazı çıktığı kadar bağırıyor.

Peki, Eski İçişleri Bakanı Muammer Güler ondan geri kaldı mı?

Eline almış mikrofonu hiçbir şey olmamış gibi esip gürlüyor.

Paralel devlet bu işleri yapmış, beyefendiler mağdur olmuş.

Sormak gerekmez mi, sizin göreviniz sadece Gezi eylemlerine katılan insanlara gaz sıkmak mıydı?

Bahsettiğiniz paralel işleri sokaktaki vatandaş mı takip edecek?

Bırakın bu ipe sapa gelmez mazeretleri.

Yalan yanlış belgelerle onlarca insanı cezaevine tıkarken hukuk adalet gereğini yapar diyen sizler değil miydiniz?

Kendinize gelince bir dizi mazeret beyanı yapılıyor.