1994 yılında güzel bir tesadüf sonrası başladığım meslekte –kapanan- Özgün Haber Gazetesi’nde baskı öncesi teoride ve pratikte esaslı bir meslek içi eğitimden geçmiş, gazete baskıya başladığında ise spor muhabiri olarak aktif görev yapmaya başlamıştım. Çok uzun sürmedi.

Gebze Belediyesi direnişiyle birlikte kategori değişirken o yıllar politik duruşu iyi kötü oturmuş 25 yaşında bir genç olarak işsizliğe mahkûm edilen 653 işçi ve 80 memurun mağduriyetine üzülürken emek hareketinin bir şekilde bir parçası olmaya başlamanın getirdiği huzuru yaşıyordum.

Bahar eylemlerine denk gelen o süreçte Şifa Mahallesi ile Şekerpınar arasındaki yolda, Retrans direnişi esnasında bölgemiz yerel basınında kendine “Duayen” unvanı veren zevatın haftalık gazetesinde, firmadan tahsis edilen fotoğraflar ve bilgiler ışığında direnişçilerin terörist gibi lanse edilip bir takım çevrelere de hedef gösterildiğine tanık olduğumda henüz mesleğin ilk basamaklarındaydım ve zaten yadırgamadığım kimi gerçekler ile de yüzleşmiş oldum.

Gazetemizin bu özel çalışması için görüştüğüm kişiler arasında yer alan Petrol-İş Gebze Şube Başkanı Eyüp Akdemir’in ilerleyen süreçte değerlendireceğimiz açıklamalarında da var. Petrol-İş Gebze’nin önemli irtifa kaybettiği yıllarda örneğin bir Polisan direnişinin yaşayan tanıklarındanım.

Bence o direnişte fazla tartışılmayan detaylardan biri…

Bence yatacak yeri yok…

Merhum Necmettin Bitlis’in tam bir vahşi kapitaliste yakışır tarzda Petrol-İş’i Polisan’dan tavsiyesi esnasında dönemin İl Jandarma Komutanı Veli Küçük dâhil olmak üzere kamunun tüm imkanlarını güç olarak kullanmasından öte..

Yine sendikayı kırmak için işçiyi birbirine az buz değil gırtlak gırtlağa kırdırdığı süreçte taşeron olarak işletmeye soktuğu Selahattin Türkmen’in..

Selahattin Türkmen az gelmiş gibi uzun yıllar sonra oğlu İbrahim Türkmen’in Gebze’nin ortak değerlerinden Gebzespor’a başkanlık yapmasıdır.

Tezatlık…

Gerek 2’nci Lig’e kadar yükseldiği gerekse hala BAL’da süründüğü yıllarda Türkiye’nin en etkili taraftar gücüne sahip takımları arasında yer alan Gebzespor taraftarının asgari yüzde 80’ini emekçilerin oluşturduğu kanaatindeyim.

“Büyük başkan takımı şampiyon yapsın…” ama

Büyük başkan Polisan emekçisi şahsında takımın taraftarını küme düşürmüş. Ne gam!

**

Petrol-İş Sendikası Gebze Şubesi’nin Çelik-İş Gebze Şube Başkanı Şerafettin Koç’un ardından..

Önce 01 Eylül 2019’a kadar genel başkanlığa seçilen Gebze Şube eski Başkanı Süleyman Akyüz..

01 Eylül 2019’dan sonra Gebze Şube Başkanı Eyüp Akdemir ile sözcülüğünü sürdürdüğü Gebze Sendikalar Birliği..

Bahar eylemi sürecinde Türkiye’de kurulan çok sayıda sendikal birlikten biri olmakla birlikte halen varlığını sürdüren tek sendikal birlik.

Yine yakın tarihte kısa süreli tartışma konusu olmuştur..

Gebze Sendikalar Birliği’nin emek konuları dışında kentin diğer sorunlarına eğilmesi gerektiği savunulmuştur.

Bu anlamda Petrol-İş Gebze Kadın Komisyonu marifetiyle kadına yönelik şiddete karşı sergilenen tavır anlamlı ve yerindedir.

Gebze’de askeri kışlaya dair projenin KBB Meclisi’nde onayından önceki tartışmalara dâhil olması, tavrını konunun bir bileni TMMOB Gebze Bileşenleri’nin tavrına endekslemesi anlamlıdır.

Arkası gelmelidir.

Selahattin Türkmen’in tam zamanında da konu edindiğim Gebzespor başkanlığından sebep Gebzespor’a asla küsülmemeli.

Bu pireye kızıp yorganı yakmaya benzer.

Ancak gereken tepki gösterilmezse Gebze’de emeğin her türlü sömürücülerinin ortak değerlere çöreklenmesinin önünü geçilmez.

Talep kar olunmalıdır.

Mesela yerel seçim döneminde bazı adaylar tarafından vaat olarak gündeme getirildi.

Başta Büyükşehir olmak üzere ilçe belediyelerinden erzak talebi, haktır.

Talepte bulunurken, aynı grev ve direnişler, aynı 8 Mart ve 1 Mayıslar’a kentin çağrılması gibi..

Kent emekçiyi çağırdığında kayıtsız kalınmamalıdır.

Emekçi de kenti dert etmeli…

Eğitimden çevreye, sağlığa sorun ve konulara fikriyle, mücadelesi ve örgütlü gücüyle müdahil olmalıdır.